روایت تلخ عروس های داعش! – مجله عصر نو

با وجود نابودی داعش اما تبعات ناگوار ظهور این گروهک تروریستی همچنان باقی است که یکی از نمونه های آن پدیده ضدانسانی به نام «عروس داعش» است.

به گزارش مجله عصر نو به نقل از روزنامه خراسان، بیش از 5 سال از نابودی خلافت جهنمی گروهک داعش می گذرد با این حال هنوز رنج ها و مشکلات بسیاری از آن دوران گریبان گیر سوریه و عراق است.

یکی از آنان مسیله «همسران داعش» است که حالا دیگر به بحرانی برای کشور سوریه وعراق تبدیل شده است.با فروپاشی امپراتوری خشونت آمیز داعش بیشتر جنگجویان این گروهک کشته، دستگیر یا متواری شدند اما خانواده های داعشی شامل تعداد زیادی از زنان و کودکان وابسته به ستیزه جویان این گروهک تکفیری با وضعیت بلاتکلیفی در اردوگاه های ویژه ای تحت کنترل و مراقبت قرار گرفتند که معروف ترین و پرجمعیت ترین آن ها اردوگاه الهول در استان دیرالزور سوریه است.
در سال ها و ماه های اخیر کسانی که تبعه سوریه و عراق بوده اند تا حدود زیادی تعیین تکلیف شده و از اردوگاه ها تخلیه شده اند با این حال هنوز تعداد کثیری از اتباع دیگر کشورها در اردوگاه الهول باقی مانده اند، زیرا کشورهای مبدا این زنان از پذیرش آن ها سرباز می زنند.
بریتانیا، استرالیا، بلژیک، آلمان و هلند کشورهای اروپایی هستند که تابعیت این زنان را لغو و از پذیرش آن ها با وجود درخواست های مکرر خودداری می کنند.به تازگی داستان لغو تابعیت یک زن داعشی تبعه انگلیس مجدد داستان این زنان را بر سر زبان ها انداخت.
شمیم بیگم ملقب به «عروس داعش» که یک زن بنگلادشی انگلیسی تبار است و هم اکنون در اردوگاه در سوریه به سر می برد هفته گذشته بار دیگر در دادگاه تجدیدنظر انگلیس محکوم به لغو تابعیت و عدم امکان بازگشت به این کشور شد.
او تنها 15 سال داشت که به همراه دو دختر دیگر در فوریه 2015 از لندن فرار کرد تا از طریق ترکیه به سوریه برود و به داعش بپیوندد.شمیم از طریق یک اپلیکیشن با اعضای داعش آشنا می شود و در سوریه با یک داعشی ازدواج می کند. بیگم هم اکنون پشیمان شده و می گوید فریب خورده است . دادگاه  لندن هم روز جمعه  23 فوریه درخواست تجدیدنظری را که این زن جوان در اکتبر گذشته ارایه کرده بود، رد کرد.ده ها نفر از همسران داعشی هایی که در دو اردوگاه در سوریه بازداشت شده اند و شرایط خود را حتی برای «حیوانات» غیرقابل تحمل می دانند، در فرایندی مشابه از دولت های غربی خواستار بازگشت به کشورهایشان هستند؛ تقاضایی که با انکار و نادیده انگاری دولت های غربی مواجه شده است.شبکه انگلیسی اسکای نیوز در گزارشی با عنوان «عروس های داعش» گزارش می دهد که ده ها زن از کشورهای خارجی همچنان در اردوگاه های «الحول» و «الروج» در شمال سوریه هستند. این دو اردوگاه تحت نظارت نیروهای سوریه دموکراتیک (SDF) ایجاد شد تا ده ها هزار زن و فرزندانشان را که یا با داعشی ها ازدواج کرده یا با سازمان داعش در ارتباط بودند، در خود جای دهد. بسیاری از این زنان اصرار داشتند که خود و فرزندانشان به خاطر گناهان شریک زندگی و والدینشان مجازات می شوند. بسیاری نیز ادعا می کنند که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته یا فریب خورده اند تا به سوریه بروند و در برخی موارد قاچاق شده اند.
اسکای نیوز می گوید در میان زنان خارجی، شهروندان کشورهای غربی نیز حضور دارند که اغلب به همراه فرزندان خود در اردوگاه «الروج» حضور دارند، جایی که طی یک ماه گذشته در میان شرایط بسیار سخت زندگی و آب و هوایی و بدون برق بوده اند. یک زن  استرالیایی که مادر سه فرزند است  به شرط ناشناس ماندن گفته است هنوز در حال تکمیل مراحل قانونی برای بازگشتن به وطن است. «ما انسان هستیم، نه حیوان.»این زن  ادامه می دهد:«حتی حیوان هم نمی تواند این شرایط را تحمل کند، پسرم سال گذشته تقریباً مرده بود و دولت من از این موضوع آگاه است. نه تنها کودکان، بلکه بیشتر زنان این جا به دلیل تصمیماتی که از طرف آن ها گرفته می شود، مجازات می شوند، تصمیماتی که ما خودمان نگرفتیم، به رغم ارتباط مستمری که با دولتمان داشتیم، اما دولت از قبول این موضوع که شهروندانش هستند، خودداری می کند. هنوز در اردوگاه ها به دام افتاده اند.»یک زن انگلیسی اهل لیدز گفت که چگونه شوهرش که اهل بیرمنگام است، او را متقاعد کرد که به سوریه برود، اما او در آن جا کشته شد. او التماس می کند و می گوید: «بگذارید برگردم. خانواده من، مادرم، پدرم و برادرانم همه در انگلیس زندگی می کنند و من می خواهم برگردم و آن جا محاکمه شوم. من پنج سال است که این جا هستم. خیلی خسته و مریض هستم.» کارشناسان سازمان ملل در گزارشی در سال گذشته اعلام کردند که بازداشت دسته جمعی کودکان در شمال شرق سوریه به دلیل آن چه والدین آن ها ممکن است انجام دهند، نقض آشکار کنوانسیون حقوق کودک است که هر گونه تبعیض و مجازات کودک را بر اساس موقعیت، فعالیت ها، عقاید یا اعتقادات والدینشان ممنوع می کند.» «زکیه کاجار» زن دیگری است  که به مدت 29 سال در آلمان زندگی می کرد و در آن جا شغل داشت و دو فرزند در آن جا به دنیا آورد، او می گوید شوهرش او را فریب داده و او را به رقه در سوریه فرستاده بود. او با بیان این که مجبور به ازدواج با مرد دیگری شد که او را نمی شناخت و دوستش نداشت، دو فرزند دیگر به دنیا آورد و تاکید کرد که دختر کوچکش که پنج سال دارد، زندگی بیرون از دیوارهای اردوگاه را نمی شناسد.
با وجود این که این زنان خود را فریب خورده می دانند و اظهار پشیمانی می کنند اما این تفکر که این زنان می توانند تهدید امنیتی به حساب آیند همچنان در دولت های اروپایی رایج است. به عنوان نمونه گزارشی از سوی گروه غیردولتی «گلوبسک» که مقر آن در اسلواکی است پیشتر گزارش داده بود که زنان داعش یک تهدید جدی و آماده انجام حملات در هر زمانی هستند.
این در حالی است که گزارش های سازمان ملل و به اذعان دولت های سوریه و عراق، در صورت عدم چاره اندیشی لازم، اردوگاه الهول و سایر اردوگاه های مشابه همانند پرورشگاه جنگجویان داعش در آینده عمل خواهند کرد و می توانند به تهدید امنیتی جدی علیه ثبات این کشورها و منطقه تبدیل شوند.
باوجود این که «همسران داعش» همچنان شهروندان کشورهای اروپایی محسوب می شوند اما سیاستمداران و مقامات این کشورها همچنان آنان را در زمره تروریست قرار داده و از هرگونه ضمانت حقوق انسانی و شهروندی برای این  زنان و فرزندانشان اجتناب می کنند.
کشورهای اروپایی، با استناد به سابقه حضور این زنان در داعش معتقدند هرگونه ارتباط میان دولت و این افراد از بین رفته است.  این مقامات با نادیده انگاشتن حق حیات، از حمایت از ممنوعیت شکنجه  آنان خودداری کرده تا جایی که حقی برای فرزندان کوچک آن ها نیز قایل نیستند. مقامات کشورهای اروپایی نه تنها به انسان بودن این زنان  ارزشی نمی دهند، بلکه  آنان با این رفتار خود هر گونه رفتار  وحشیانه و غیرانسانی را با این زنان فریب خورده مجاز می دانند.

انتهای پیام