دردسرهای تازه شهر آینه ای بن سلمان در بیابان/ تشدید گرما، نابودی انسجام اجتماعی و مختل کردن خطوط پروازی!

به گزارش خبرگزاری مجله عصر نو، لاین، یک ابرشهر متشکل از دو آسمان خراش است که در ابتدا به طول 170 کیلومتر در نظر گرفته شده بود تا در نهایت نه میلیون نفر را در خود جای دهد. مقامات آن را “شاهکار معماری” و “انقلابی در زندگی شهری” نامیدند.

اگرچه گزارش های اخیر حاکی از آن است که این شهر آب رفته است، اما در صورت تکمیل، 2.4 کیلومتری که هنوز قرار است ساخته شود، بزرگترین شهر خطی موجود خواهد بود.

نمونه های لاین در تاریخ

انیربان آدهیا، استاد معماری و طراحی شهری در دانشگاه فناوری لارنس، به Business Insider گفت: «این طرح جاه طلبانه و انقلابی است. پس از انقلاب صنعتی، بسیاری از برنامه ریزان شهری برای مقابله با جمعیت در حال رشد به دنبال طرح بندی شهری جایگزین بودند.»

معمار اسپانیایی آرتورو سوریا با طراحی اولین شهر خطی، “La Ciudad Lineal” در سال 1882 در حومه مادرید اعتبار کسب کرد؛ حدود چهل سال بعد، در سال 1924، معمار مشهور سوییسی-فرانسوی لوکوربوزیه با “Ville Radieuse” خود، یک کلانشهر خطی و سفارشی پر از فضای سبز، جایگزین رادیکال دیگری برای آن ارایه کرد.

میخاییل اوخیتوویچ، در سال 1930 به دلیل پیشنهاد “فلج کننده اقتصادی” خود برای تبدیل شهر ماگنیتوگورسک به هشت نوار روبان مانند که در یک مرکز جمع می شوند، به یک گولاگ فرستاده شد.

لاین از دیدگاه کارشناسان

برای برنامه ریزان شهری رایج بوده است که برای آینده ای جدید به عنوان واکنشی به آنچه که ادعا می کنند «ناپایدار» است، بحث می کنند.

در مقایسه با چیدمان های سنتی، مزایای شهرهای خطی شامل حمل و نقل عمومی کارآمد، دسترسی آماده به طبیعت و سبک زندگی برابرتر است. از نظر تیوری آنها به راحتی می توانند با افزایش جمعیت گسترش یابند.

The Line منعکس کننده بسیاری از این وعده ها است؛ وب سایت این پروژه، شهر را به عنوان راه حلی برای شهرنشینی انبوه و بحران آب و هوا معرفی می کند و آن را به عنوان یک مدینه فاضله نشان می دهد.

طراحان نیوم ادعا می کنند که تمام خدمات ضروری در عرض پنج دقیقه قابل دسترسی خواهند بود و طبیعت تنها با دو دقیقه پیاده روی فاصله خواهد داشت. آنها می گویند که فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی در سراسر شهر پایداری را افزایش می دهد و امید به زندگی ساکنان را به حداکثر می رساند.

مونا لاوگرین، یکی از شرکای شرکت معماری کانادایی DIALOG، به Business Insider گفت: “شکل درستی برای یک شهر وجود ندارد؛ آنها معمولاً در طول زمان بر اساس عوامل طبیعی، فرهنگی، حمل و نقل، سیاسی و اقتصادی تکامل می یابند.”

او معتقد است که اگر به درستی طراحی شود، شکل خطی The Line آن را در دسترس قرار می دهد و ادغام منابع انرژی تجدیدپذیر را در تمام طول آن تسهیل می کند. اگرچه او گفت که اهداف آن ممکن است اغراق آمیز باشد. لاوگرین معتقد است که The Line ما را به بازنگری در طراحی شهری و کشف راه های جدید کارآمد برای زندگی پایدار در شهرها به چالش می کشد.

کسی در لاین ساکن خواهد شد؟

در حالی که برخی از جنبه های ساختار دارای پتانسیل هستند، کارشناسانی که Business Insider با آنها صحبت کرده است، مشکلات اساسی را با تجربه زیسته در شهرهای خطی مشاهده کردند.

لاوگرین می گوید: «لاین می تواند مکانی جذاب برای بازدید و تجربه باشد، اما من هنوز مطمین نیستم که آیا انسان ها برای زندگی در چنین ساختار سفت و سختی آماده هستند یا خیر».

لاین از ماژول هایی تشکیل شده است که هر یک می توانند 80.000 نفر را در خود جای دهند که می توانند از طریق یک سیستم حمل و نقل افقی و عمودی حرکت کنند.

در مقایسه با دیگر طرح های شهری مانند طرح بندی شبکه ای، چیدمان شعاعی، طرح بندی حلقه ای یا ترکیبی از این ها، در طرح خطی بخش های خاصی از شهر ممکن است بسیار دور و جدا شوند. به گفته لاوگرین، زیرساخت ها و مجموعه های شهری یکنواخت و فاقد ویژگی منحصربه فردی خواهد بود.

در نهایت، تاثیر روانشناختی زندگی در چنین محیط رژیمی ممکن است بر رفاه ساکنان باشد. به گفته جان گلد، استاد جغرافیای تاریخی شهری در دانشگاه آکسفورد بروکس، این نوع ساختار نه تنها یکنواخت است، بلکه می تواند انسجام اجتماعی را محدود کند.

گلد به Business Insider گفت: «شهرهای خطی شکل شدیدی از پراکندگی شهری هستند؛ توسعه جامعه و انسجام اجتماعی هنوز به مرکزیت نیاز دارند.»

به گفته کارشناسان، چالش دیگر در طراحی نیوم، اتکای بیش از حد آن به فناوری و سیستم حمل و نقل عمومی است. آنها هشدار دادند که اگر مشکلی پیش بیاید، کل سیستم از بین می رود.

لاوگرین توضیح داد:«بیشتر شهرها دارای افزونگی شبکه هستند، در صورتی که یک اتصال یا تقاطع خاص مسدود شود، چندین گزینه در دسترس هستند. یک شهر خطی ممکن است این قابلیت را نداشته باشد.»

در نهایت، علیرغم صحبت های The Line مبنی بر پایداری، دیوارهای آینه ای عظیم آن می تواند از نظر اکولوژیکی مضر باشد، هم از نظر افزایش گرمای غیر ضروری در ساختار و هم برای مسیرهای پروازی مضر است. اما مسیله بزرگ، به گفته گلد، این است که “چه کسی واقعاً می خواهد در چنین “شهری” زندگی کند؟

منبع: businessinsider

227227