مشارکت میان رشته ای ها در حل چالش ها/ مسیریابی دانش آموختگان علوم انسانی در عرصه علم

سیمایی صراف برنامه های آموزش عالی را اعلام کرد؛

خبرگزاری علم و فناوری آنا_ نادیا عابد؛ در دنیای پیچیده امروز و توسعه جهانی شدن و تنوع فرهنگی «علوم انسانی» بیش از هر زمان دیگر اهمیت دارد؛ چرا که در درک بهتر فرهنگ ها، تقویت هویت ملی، نوآوری، خلاقیت و مقابله با چالش های مختلف مانند تغییرات آب و هوایی، توسعه مباحث مربوط به اجتماع و … کمک کننده خواهد بود. 

به بیان دیگر، علوم انسانی پل ارتباطی بین انسان و جامعه است و در شکل دهی به ارزش ها و باور ها و نگرش ها، اندیشه ها و رفتار های اجتماعی نقش اساسی دارد؛ با این حال اینگونه به نظر می رسد که این علم به اندازه کافی مورد توجه مسئولان قرار نگرفته است، اما حالا آموزش عالی ایران در این حوزه برنامه دیگری دارد و به گفته حسین سیمایی صراف قرار است اتفاقات خوبی در این عرصه برای دانشجویان و دانش آموختگان رخ دهد؛ بنابراین در ادامه به برنامه وزیر علوم دولت چهاردهم در علوم انسانی پرداخته ایم. 

کرامت انسانی را دوباره برمی گردانم 

سیمایی صراف معتقد است که وزارت علوم در دولت سیزدهم به خوبی توانسته است چالش های آموزش عالی را شناسایی کند و مجلس و مرکز پژوهش های مجلس در این مسیر موفق عمل کرده است؛ با وجود اینکه برای رفع چالش ها اقداماتی انجام شده، اما همچنان دانشگاه ها تصورنامناسبی از وضعیت آموزش عالی دارند. شاید به این دلیل که سوءتفاهمی پیش آمده که پیوند عاطفی با پژوهشگران و جامعه کم یا قطع شده است. 

گرایش های سیاسی مختلفی در سطح دانشگاه وجود دارد و اگر ایران آباد، متعالی و اسلامی و توسعه می خواهیم و اهدافمان یکی است، پس ایرادی ندارد که راه ها مختلف باشد، برای اینکه ذهن ها و دل ها به یکدیگر نزدیک شوند باید با حفظ احترام گفت وگو کنیم و از مونولوگ و تگ گویی خارج شویم

از لحاظ عملی، فعالیت های خوبی صورت گرفته و با وجود مضیقه های اقتصادی اقدامات مناسبی هم انجام خواهد شد. اما، متاسفانه این کار های خوب شنیده نمی شود؛ چرا که احساس و برداشت خوبی از ما ندارند و امیدوار هستیم این سوءتفاهم برداشته شود تا با شکل گیری یک انسجام منظم همه با هم به آبادتر و پیشرفته تر کردن کشور کمک کنیم. 

اگر بتوانیم در این دوره به این تفاهم برسیم که پژوهشگران را درک، احترام و تکریم می کنیم؛ چرا که پیشرفت کشور در گروی پیشرفت علم است، اما تا زمانی که عالمان در صدر ننشینند آن پیشرفت صورت نمی گیرد؛ بنابراین اولویت بنده برگرداندن نشاط، امید، احترام و کرامت انسان است و این از خلال یک گفت وگو و درک متقابل صورت می گیرد. 

سیمایی صراف می گوید که در کشور ایران آموزش ها مهارت محور نیستند، یک دانش آموخته حتی در رشته های فنی و مهندسی حتی فارغ التحصیل ماهر نیست و نمی تواند سریع مشغول به کار شود. این وضعیت در علوم انسانی بدتر است، یعنی فردی که بر اساس علاقه در روانشناسی، حقوق و فلسفه ادامه تحصیل می دهد، پس از دانش آموختگی احساس می کند نمی تواند کاری انجام دهد. در صورتی که علوم انسانی در دنیا در خدمت جامعه است و دیگر دغدغه شغل ندارد، بلکه متناسب با دانش خود شغل دارد و به راحتی می تواند فن خود را در جامعه برای استفاده عموم به نمایش بگذارد. 

کاری می کنم تا علوم انسانی جایگاه خود را پیدا کند

امیدوار هستم بتوانیم علوم انسانی را کاربردی تر کنیم، به صورتی که دانش آموختگان کشور پس از دریافت مدرک کارشناسی نگران کار و معیشت خود نباشند، برخی از واحد ها و رشته های این علم منسوخ شده و نیاز است که رشته های جدید و میان رشته ای ها را راه اندازی کنیم و دنیا به سمت بینارشته ای رفته است؛ چرا که چالش ها و مسائل دیگر با استفاده از یک رشته و چند رشته به صورت جدا حل نخواهد شد، بلکه میان رشته ای ها کمک کننده خواهند بود. 

در این دوره، ضمن اینکه از اهمیت رشته های فنی و مهندسی و کشاورزی و گرایش غیر علوم انسانی نه تنها کم نمی کنیم بلکه تقویت خواهیم کرد، کاری می کنیم تا علوم انسانی جایگاه خود را پیدا کند. متاسفانه، هم اکنون داوطلبان رشته های علوم انسانی و علوم پایه ۲۰۰ هزار نفر و رشته های تجربی ۶۵۰ هزار نفر است که اگر دقت کنیم می بینیم پس از دوره زمانی کوتاه مدت در گرایش علوم تجربی چه مقدار دانش آموخته و در گروه های انسانی و پایه چه میزان دانش آموخته داریم و تقریبا به ورشکستگی خواهیم رسید.

جامعه دانشگاهی بر محور «گفت وگو» حرکت کند  

آینده بدی که در انتظار ماست مستلزم این است و می طلب، پیشاپیش برای آن با کمک مسئولان فکر و اندیشه داشته باشیم. 
با توجه به اینکه سکاندار وزارت علوم هستید، چف پیامی برای جامعه دانشگاهی دارید؟ شعار آقای رئیس جمهور وفاق ملی است و از همه مخاطبان دانشگاهی استدعا می کنم این شعار را در محیط های دانشگاهی عملیاتی کنند، گرایش های سیاسی مختلفی در سطح دانشگاه وجود دارد و اگر ایران آباد، متعالی و اسلامی و توسعه می خواهیم و اهدافمان یکی است، پس ایرادی ندارد که راه ها مختلف باشد، برای اینکه ذهن ها و دل ها به یکدیگر نزدیک شوند باید با حفظ احترام گفت وگو کنیم و از مونولوگ و تگ گویی خارج شویم. 

دنیا به سمت بینارشته ای رفته است؛ چرا که چالش ها و مسائل دیگر با استفاده از یک رشته و چند رشته به صورت جدا حل نخواهد شد، بلکه میان رشته ای ها کمک کننده خواهند بود

سعی می کنم دانشگاهیان و پژوهشگاهیان را درک کنم؛ چرا که کرامت آنها برای بنده یک اولویت است و هیچ تبعیض و تفاوتی ندارند و رشته ای بر رشته دیگر برتری ندارد. استاد و دانشجو همه یک انسان هستند و البته به دلیل کرامت های اکتسابی ممکن است جایگاه های متفاوتی پیدا کنند، خواهش می کنم کمی مهلت دهند و به اهمیت گفت وگو توجه کنند و دور آینده را در این محور قرار دهند؛ چرا که دانشگاه بهتر مکان برای حل مسائل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است. دانشگاه فقط یک محیط برای یادگیری اطلاعات نیست، بلکه محیط علمی و فرهنگی است و در صورتی که بتواند جایگاه واقعی خود را پیدا کند و باور داشته باشد جامعه از او تاثیر می پذیرد به تبع آن جامعه ما هم یک جامعه اخلاقی، فرهنگی و توسعه یافته خواهد شد.