آقای وزیر! می دانید خالص سازان چه بر سر نویسندگان و ناشران و فعالان فرهنگ و هنر آوردند

جناب آقای دکتر صالحی
 وزیر محترم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سلام!

 امروز به یقین شما هم مانند من و احتمالاً میلیون ها نفر دیگر شاهد بغض آقای دکتر پزشکیان در هنگام سخنرانی در جمع همکارانش بودید!
 ایشان درحالی که خطاب به آن جمع می گفت: من همانم که بودم، من نیامده ام که ریاست کنم، من آمده ام که …
بغض آمد بیخ گلویش را گرفت و او برای این که بتواند احساسات انسان دوستانه اش را کنترل کند، ناگزیر سکوت کرد و بغضش را فروخورد. اشک اما «غماز» بود و عشق رئیس جمهور را به دور از هرگونه تزویر و ریا از عمق جان به چشم آورد و او را به سکوت واداشت. او دوباره سکوت کرد و اندکی بعد حرفش را ادامه داد:
«ما نیامده ایم ریاست کنیم. ما آمده ایم که گره از کار مردم باز کنیم!»
این زلالی و عشق به مردم و عزت کشور، اشک سرکوب شده ی مرا هم بر چهره لغزاند. آهی از سر درد و اشتیاق – از آن نوع که در طی این ۲ ماه اخیر بارها شاهد آن در وجود خودم بوده ام، از سینه ام کنده شد. امید، امید، امید … سرمایه ی تازه ای که در میان مردم ما دوباره به وجود آمده است را هدر ندهیم .
امید برای تغییروتحول فرمان جامعه از راهی که نتیجه اش غلتیدن به اعماق دره ای هولناک بود به سوی راه تازه ای برای بازگشت جامعه به زندگی. بازگشت به سمت «فلاح» و رستگاری را دستکم نگیریم!
جناب آقای دکتر صالحی! یقین دارم که شما انسانی فرهیخته، مؤمن به معنای درست کلمه به فرزانگی و سیادت آدمی هستید! یقین دارم که شما از تمام مشکلات و موانعی که طی سال ها و دولت های مختلف، به ویژه در دولت ۳ساله «خالص ساز» در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر سر نویسندگان و ناشران و دیگر فعالان حوزه ی فرهنگ و هنر گذشته است، خبر دارید!
بااین همه به اشاره ای عرض می کنم؛ در طی این ۳ سال اداره کتاب، ادبیات به ویژه رمان و داستان و هرگونه اندیشه ی بالنده ای را نیست و نابود کرد! در این دوره ادبیات و هنر، گویی بره آهویی بود که به دست گردانندگان «ممیزی» و مثلاً اهل تشخیص مصلحت مردم، سرش را بر سنگ گذاشتند و آبی و «بسمل» گفتنی، از تنش جدا کردند .
به عنوان نمونه اشاره می کنم
از یک کتاب شعر خودم، ۷۰ قطعه شعر را حذف (و بعضی ها را وادار به اصلاح) کردند .
مهم ترین و طولانی تر رمان مرا که چند سال برای نوشتنش جان کنده ام، به راحتی «مغایر با ضوابط نشر» اعلام کردند و به ده ها کتاب نشر، ده ها ایراد سلیقه ای و نه قانونی گرفتند!
و به جای پاسخ دادن به ناشر، او را تهدید می کردند که در کارنامه ی شما نمره ی منفی ثبت می کنیم! …
 واقعاً چه گونه است نویسنده ای، پژوهشگری را که سال ها برای خلق اثری، پژوهشی رنج کشیده و جان و جوانی گذاشته، گفت که:
 – به تشخیص من، شما حق انتشار اثرت را نداری!
 در برگزاری نمایشگاه کتاب، در دادن تسهیلات به ناشران غیرخودی (کاغذ، خرید کتاب، برگزاری جشنواره های جایزه جلال، کتاب سال و …) هم متأسفانه در این مدت، جز اطرافیان خودشان، دیگران را ندیدند. قیمت کاغذ را به جایی رساندند که تیراژ کتاب ها از ۳۰۰۰ تا به کمتر از ۳۰۰ تا رسید!
در نهایت این که در این مدت با چنین عملکرد انحصارطلبانه ای، نویسندگان و ناشران و فیلمسازان و اهالی موسیقی و رسانه چنان تحقیر شدند که اغلب نتوانستند کار کنند. بوی کسادی بازار ادب و فرهنگ به جایی رسید که:
مردم چشمم به خون آغشته شد
در کجا این ظلم با انسان کنند؟
 ….
جناب دکتر صالحی گرامی؛
بدین وسیله از شما که در فرهنگ و ادب و فلسفه و پژوهش، استاد و صاحب نظر و صاحب فتوا هستید، از شما که برگزیده ی چنین رئیس جمهور دل سوزی نسبت به مردم و شخصیتی مورد تأکید مقام معظم رهبری برای مدیریت این وزارتخانه هستید، تقاضا داریم
اکنون که وقت گزینش معاونین و مدیران میانی وزارتخانه فرارسیده است، لطفاً کسانی را به این مسئولیت بگمارید که اهل فرهنگ، اهل ادب، اهل پژوهش، آگاه، اخلاق گرا و معتقد به تغییر و تحولی شایسته به سمت رشد و تعالی فرهنگ و ادب و اندیشه ی پیشرو باشند .
در این دوران، ما اهالی قلم و اهالی نشر، دیگر نمی خواهیم کارمندان مشهور وزارتخانه را در لباس های تازه ببینیم بلکه می خواهیم نویسندگان و خردمندان نیکو صفت و توانا را بر مسند امور ببینیم!
 بود آیا که در میکده ها بگشایند
 گره از کار فروبستهٔ ما بگشایند
 امید که با درایت و مدیریت شایسته ی شما کارها از دست شرکت های سهامی ویژه خوار بازستانده و به دست اهل قلم و فرهنگ و رسانه و اندیشه سپرده شود تا کارها سامان یابد:
 ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
 عارفان را همه در شرب مدام اندازد.

*مدرس بازنشسته دانشگاه/ مدیر مجله رودکی و نشر روزگار