یک سال نپتون معادل ۱۶۵ سال زمینی است!

حقایق نجومی ۵۲؛

به گزارش خبرگزاری آنا، سیاره نپتون که به عنوان دورترین سیاره منظومه شمسی (نسبت به خورشید) شناخته می شود در 23 سپتامبر 1846 کشف شد. این کشف از روی رصد تصادفی اتفاق نیفتاد و بر اساس پیش بینی های ریاضیاتی صورت گرفت. ستار شناس فرانسوی اوربن لو وریه (Urbain Le Verrier)  متوجه شد که اورانوس، سیاره هفتم منظومه شمسی، مسیری که مورد انتظار است را دنبال نمی کند.

محاسبات ریاضی او نشان می داد که گرانش سیاره دیگری می بایست بر مدار اورانوس تأثیر بگذارد. یوهان گوتفرید گاله (Johann Gottfried Galle)، ستاره شناس آلمانی، با استفاده از محاسبات لو وریه توانست نپتون را در رصدخانه برلین رصد کند.

مدار نپتون دایره ای شکل نیست بلکه بیضوی است. این سیاره به طور متوسط ​​فاصله ای حدود  4.5 میلیارد کیلومتر از خورشید فاصله دارد. این مسافت تقریباً معادل 30 برابر دورتر از فاصله زمین نسبت به خورشید است. به دلیل این فاصله وسیع، نپتون بسیار سرد است و دمای آن در حدود 218- درجه سانتیگراد است.

جالب است بدانید اولین مدار کامل نپتون از زمان کشف آن تازه در سال 2011 رخ داد. به عبارت دیگر هنگامی که نپتون مدار خود را کامل کرد، به همان موقعیتی در آسمان برگشت که برای اولین بار در سال 1846 کشف شده بود.

نپتون سیاره منحصر به فردی است زیرا با چشم غیرمسلح از زمین قابل مشاهده نیست و برای دیدن آن نیاز به تلسکوپ دارید. نپتون علاوه بر دوره مداری طولانی خود، جوی پویا با بادها و طوفان های شدید دارد. این سیاره همچنین به دلیل رنگ آبی چشمگیر خود که از گاز متان موجود در جو آن می آید، مشهور است. فضاپیمای وویجر 2 در طول پرواز خود در سال 1989 اطلاعات زیادی در مورد نپتون ارائه کرد و ویژگی هایی مانند لکه تاریک بزرگ و چندین قمر را آشکار کرد.