اجازه هست آقای ناشر؟ – مجله عصر نو

به گزارش مجله عصر نو، تقی دژاکام در یادداشتی در کانال تلگرامی خورشید نوشت:

الآن یادم نیست که در پیوست های کدام کتاب قدیمی علامه محمدرضا حکیمی خوانده ام که ایشان درباره شیوه کتاب منتشر کردن خود توضیح داده بود و مثلاً علامت سرخ رنگ روی زمینه سفید جلد کتاب هایشان را گویاسازی کرده بود. در همان جا با دقت و حساسیت روی مواردی، چون کیفیت کاغذ، و اگر اشتباه نکنم سفیدی آن، نوع و اندازه حروف، فاصله سطور، رسم الخط واحد، کیفیت چاپ و مواردی از این دست در کتاب هایی که از ایشان منتشر می شد تأکید کرده بود. به نظرم می رسد کسانی را که این نکات را در چاپ و توزیع کتاب رعایت نمی کنند، هم ملامت کرده بود.

البته امروز که دنبال این نکات در کتاب های ایشان می گشتم، به موارد دیگری در همین مضامین در انتهای کتاب «شیخ آقابزرگ» که پیش از انقلاب و در سال ۵۴ نوشته شده برخوردم که طرف خطاب آن بیشتر، ناشران بخصوص ناشران آثار اسلامی بوده و است که از هر بی مایه یا کم مایه ای کتاب چاپ نکنند، به ناشران تاجرمسلکی که برای پول هر نوشته عوام پسندانه ای را منتشر می کنند انذار داده بود که ذائقه مردم و سطح فکر آنها را تنزل ندهند، آثار مهم اسلامی را با قلم مترجمان بی سواد کج فهم و پراشتباه به خانه های مردم نفرستند و مواردی از این دست.

یادم آمد سال ها پیش که کتاب های بسیار خوبی درباره تنی چند از شهیدان بزرگوار دفاع مقدس منتشر شده بود، هرچه این کتاب ها را بیشتر می خواندم بیشتر افسوس می خوردم که چرا با این همه مفاهیم بزرگ و عظیم نهفته در سطرسطر این کتاب ها این گونه رفتار شده است. چرا این کتاب ها یک بار ویراستاری نشده تا جمله ها مفهوم و رسم الخط یکدست و دستور زبان فارسی رعایت شود، چرا این کتاب ها پاراگراف بندی نشده و اگر شده چرا این قدر مشوش و مغشوش؟ چرا این کتاب ها این قدر غلط های املایی و تایپی دارد و چرا ناشر محترم این قدر به خودش زحمت نداده که دستی به سر و روی کلمات بکشد و آنها را یک راست از روی محیط ورد به صفحه بندی نرساند و حتی به اندازه رعایت نیم فاصله ها هم همت به خرج نداده باشد تا نیمی از واژه ها در یک سطر و یک صفحه و نیم دیگر در سطر و صفحه دیگر نباشد!

خوشبختانه این سال ها ناشران آثار مرتبط با خاطرات و داستان های دفاع مقدس و جنگ تحمیلی و مدافعان حرم و بسیاری از آثار دینی و انقلابی دیگر حسابی این کاره شده اند و روزبه روز تولیداتشان بهتر و باکیفیت تر و پاکیزه تر و جذاب تر عرضه می شود که باید بابت این اتفاق خدا را هزاران بار شکر کرد.

هر سال در هفته کتاب یا در ایام برگزاری نمایشگاه کتاب، خطاب رسانه ها یا به مردم است که چرا کتاب نمی خوانید یا کم می خوانید یا به مسئولان فرهنگی که این چه وضع قیمت کتاب و تیراژ کتاب و… است. بیاییم یک بار هم در این مناسبت ها کمی هم به ناشران عزیز (البته نه همه آنها) گلایه کنیم که این چه وضع کتاب درآوردن است؟ چرا کتاب خوب منتشر نمی کنید؟ چرا خوب کتاب منتشر نمی کنید؟ چرا آثاری با مخاطبان نوجوان در تولیدات شما کم است و اگر هست بیشتر ترجمه است؟ و اساساً چرا روزبه روز میزان آثار ترجمه به نسبت تألیف بیشتر و بیشتر می شود؟ و چرا بعضی از تألیفات این قدر نازل و سبک و کم مایه و بی مایه است؟

پیشتر یک گزاره رایج درباره کتاب خواندن این بود که «هر کتابی به یک بار خواندنش می ارزد». این جمله همان قدر غلط است که بگوییم هر چیزی به یک بار خوردنش می ارزد! آیا هر غذای کپک زده و مسمومی را – برای حداقل یک بار- می توان خورد؟ خوشبختانه الان عقل های سلیم آن قدر زیاد شده است که کسی برای چنین توصیه های اشتباهی تره خرد نکند. اما قبول کنیم که هنوز هستند ناشرانی که این غذاهای مسموم و تهوع آور و حساسیت زا را تولید می کنند و هستند کسان فراوانی که برای خرید این غذاهای آلوده کنندهٔ روح و روان پول می دهند و آنها را می خرند و به دیگران هم می دهند و آنها را هم بیمار و مسموم می کنند.

این غذاها فقط در بعضی از کتابفروشی ها یا در بعضی از قفسه های کتاب این مراکز نیستند؛ گاهی در گوشی های تلفن همراه ما هم هستند و ما همچنان حواسمان نیست.

انتهای پیام