تقلیل جشنواره مد و لباس فجر به یک گزارش عملکرد کمّی/ چرا زمان برگزاری مشخص نیست؟

سیامک ناظمی در گفت وگو با مجله عصر نو، درباره چالش های برگزاری جشنواره مد و لباس فجر، گفت: نه تنها برای برگزاری جشنواره مد و لباس فجر بلکه برای هر موضوع دیگری باید ببینیم هدف و چشم اندازمان چیست و چند درصد به آن نزدیک می شویم. به نظر بنده موضوعی که در مورد جشنواره مد و لباس فجر شاهد آن هستیم این است که هدف مشخصی ندارد و تصور می کنم هدف از برگزاری، ارائه یک بیلان کاری برای سطوح بالاتر است که با اشاره به کمیت و تعداد شرکت کنندگان و آثار و … یک گزارش کار ارائه بدهند. از این رو اهدافی مانند کشف استعداد، ارتقای کیفی کارها نسبت به دوره های قبل و … کمرنگ تر شده است.

زمان نامشخص برگزاری و سردرگمی شرکت کنندگان

او درباره سایر مشکلات نیز بیان کرد: مشکل دیگر عدم برنامه ریزی منسجم است. نمی شود جشنواره را هر زمانی از سال که خواستیم برگزار کنیم؛ باید زمان برگزاری حتی به شکل حدودی مشخص باشد. اگر بخواهیم جشنواره مد و لباس فجر را هم ردیف با سایر جشنواره های مد و لباس جهانی درنظر بگیریم، همه آنها بازه زمانی مشخصی دارند و از یک سال قبل برای آن برنامه ریزی می کنند، سیاست گذاری ها و استانداردها معلوم است و کسانی هم که قصد شرکت در بخش رقابتی را داشته باشند با یک زمانبندی مشخص می دانند که برای ارسال آثار خود چقدر فرصت دارند. اما متاسفانه در جشنواره مد و لباس فجر شاهد این نظم و ترتیب نیستیم، زمان و استانداردهای برگزاری تغییر می کند، شرکت کنندگان سردرگم هستند و از نحوه برگزاری تا معیار داوری آثار و… هیچکدام برایشان مشخص نیست.

آفتِ فعالیت های بدون اطلاع رسانی

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه در بخش های مدیریتی، موضوع عدم شفافیت جدی است؛ درخصوص نقش کارگروه ساماندهی مد و لباس در روند برگزاری جشنواره، توضیح داد: گاهی فعالیت ها بدون اطلاع رسانی انجام می شود که از برگزاری جشنواره مد و لباس فجر گرفته تا سایر موارد نامشخص است. البته این موضوع عدم اطلاع رسانیِ درست در کل چرخه مد و لباس جریان دارد. از سوی دیگر عدم ثبات مدیریتی و تغییر پِی درپِی مدیران نیز مشکلاتی به دنبال دارد که در سیاست گذاری ها اثرگذار است و این موضوع در نهایت ارزش هدف اصلی را به اندازه ارائه یک گزارش عملکردِ کمّی تقلیل می دهد.

دغدغه را با چه ابزاری پاسخ می دهیم؟

او در پاسخ به این پرسش که آیا از نظر او حاکمیت دغدغه ای برای مد و لباس دارد یا خیر؟ بیان کرد: شاید دغدغه وجود داشته باشد، اما مهم است که بدانیم ابزار برای پاسخ به دغدغه چیست؟ دو بُعد اقتصادی و فرهنگی درمورد حوزه پوشاک مطرح است؛ خیلی از کشورها مانند ترکیه، چین، بنگلادش و… تولیدکننده پوشاک هستند، اما بُعد دوم که بخش فرهنگی است در پایتخت های مد جهان شکل می گیرد. حالا باید ببینیم ساختار در کشور ما به چه شکل است و توانایی ورود به کدام حوزه را داریم؟ با توجه به شرایط فعلی در ایران که درمورد ابزارهای ترویج فرهنگیِ مد با محدودیت روبرو هستیم و توانایی تغییر تِرَندهای مد را نداریم و طراحان هم بیشتر از مدهای خارجی ایده می گیرند، بهترین کار این است که به تولید لباس بپردازیم.

نواقص چرخه فرهنگی مد در ایران

 عضو هیئت مدیره انجمن طراحان لباس  با اشاره به اینکه مد یک چرخه فرهنگی دارد، ادامه داد: عکاسی مد، رسانه مد، خبرنگار مد، برگزاری هفته های مد، اینفلوئنسر مد و… همگی با درصد تاثیرگذاری های متفاوت، بخشی از این چرخه هستند؛ چرخه ای که در ایران ناقص است و عملا کار فرهنگیِ درستی شکل نمی گیرد و نمی توان ترند مد و لباس را تغییر داد. با این اوصاف ما می توانیم به تولید لباس هم ورود کنیم.

خصوصی و دولتی مهم نیست، تخصصی کار کنید

او درباره نکاتی که نسبت به از رونق افتادن جشنواره مد و لباس فجر در مقابل سایر جشنواره های خصوصی و دانشگاهی مطرح می شود نیز بیان کرد: هر کاری باید به شکل تخصصی انجام شود و زمانی که متخصصان به برگزاری جشنواره مد و لباس فجر کمک نکنند، معضلاتی رخ خواهد داد. اینکه جشنواره خصوصی یا دولتی برگزار شود، مسئله نیست؛ این مهم است که جشنواره به شکل تخصصی و با هدف مشخص برپا شود. نمی شود مدیری از رشته ای دیگر که هیچ آگاهی و دغدغه ای نسبت به مد و لباس ندارد بیاید و جشنواره را برگزار کند.

این طراح لباس با تاکید بر اینکه با افزایش تعداد جشنواره های مد و لباس مخالف است، گفت: اینکه تعداد جشنواره ها بدون هیچ خروجی مشخصی افزایش پیدا کند پذیرفتنی نیست و آسیب هایی در پِی دارد. اگر در سایر کشورها نیز جشنواره های دوره ای برگزار می شود، هرکدام به شکل تخصصی به موضوعاتی مثل مد عفیفانه یا اسلامی، مد پایدار و… می پردازند. اگر قرار است ما هم جشنواره های مختلف مد و لباس برگزار کنیم، بهتر است به این سمت حرکت کنیم. در این زمینه باید به آنچه که باعث تمایز ما با سایر کشورها می شود بپردازیم. به عنوان مثال به فرهنگ ملی و باستانی خود بپردازیم؛ دقیقا مشابه روندی که ژاپنی ها در پیش گرفتند و در هفته مد توکیو عملیاتی کردند. 

با وجود استانداردها، سلیقه داور تعیین کننده است

او درباره انتقاداتی که به نوع داوری آثار ارسال شده به جشنواره مد و لباس فجر مطرح می شود، بیان کرد: همیشه در داوری استانداردهایی مشخص می شود، اما اینکه داور تا چه حد بر اساس استانداردهای مشخص شده نظر می دهد را می توان بررسی کرد. اما مسئله ای که متاسفانه در زمینه هنر فراگیر شده این است که سلیقه داور تعیین کننده می شود. باید استانداردها پیش از شروع جشنواره مشخص شود که چنین اتفاقی نمی افتد و یکی از مشکلات عدم شفافیت ها این است.

عضو هیئت مدیره انجمن طراحان لباس در پاسخ به این پرسش که آیا جشنواره مد و لباس فجر محلی برای ارائه لباس های کاربردی است یا باید لباس های فاخر و تزئین شده به جشنواره برسد؟، گفت: باید ببینیم هدف از جشنواره چیست؟ گاهی در جشنواره های خارجی که فقط مدِ هنری مهم است، لباس هایی نمایش داده می شوند که اصلا قابلیت پوشیدن ندارند و در نقطه مقابل در برخی جشنواره ها نیز صرفا لباس های کاربردی طراحی و ارائه می شود. ما هم باید در ایران بر این اساس جشنواره برگزار کنیم تا مخاطب تخصصی در هر بخش بداند که باید به کجا مراجعه کند. پیشنهاد بنده این است که با توجه به تغییرات مدیریتی که سبب می شود امکان تصمیم گیریِ بلندمدت درباره موضوعات وجود نداشته باشد، افراد متخصص به دنبال برگزاری جشنواره های تخصصی بروند.

انتهای پیام