سقوط یک دیکتاتور؛ روایتی در قاب عباس عطار

به گزارش خبرگزاری مجله عصر نونمی توان از برترین عکس های جهان سخن گفت و نام عکاسان برجسته ایرانی را نادیده گرفت. ایران با تاریخ پرفراز و نشیب و حوادث بی شمار همواره بستری برای پرورش عکاسان چیره دست بوده است. در میان آنان دو عکاس ایرانی یعنی عباس عطار و نیوشا توکلیان افتخار همکاری با آژانس عکس مگنوم معتبرترین آژانس عکس جهان را داشته اند.

به گزارش  مجله عصر نو؛ بااین حال عباس عطار چهره ای یگانه در عکاسی بود؛ فردی که بسیاری از عکاسان ایرانی خود را وام دار او می دانند. او در ۹ فروردین ۱۳۲۳ متولد شد و در رشته مطبوعات و ارتباطات در انگلستان تحصیل کرد. عطار در دهه ۱۹۷۰ به واسطه عکاسی از جنگ های بیافرا ویتنام آفریقای جنوبی و مقالات گسترده اش درباره ادیان در سال های بعد به شهرت جهانی رسید.

او از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ عضو سیپا پرس از ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۰ عضو گاما بود و در ۱۹۸۱ به آژانس عکس مگنوم پیوست و در ۱۹۸۵ عضو تمام وقت آنجا شد؛ و از مهم ترین اتفاقات زندگی او برای افتخار ایرانیان ریاست دوره ای مگنوم از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ بود.

عباس عطار در سال ۱۹۵۲ همراه خانواده اش از ایران مهاجرت کرد. در یکی از آخرین عکس های خانوادگی پیش از ترک وطن دوربینی بر گردن او آویزان بود؛ گویی سرنوشتش از همان کودکی با عکاسی رقم خورده بود. چهار سال بعد در ۱۴ سالگی نخستین عکس هایش را از استقلال الجزایر ثبت کرد.

پس از پایان تحصیلاتش در ۲۶ سالگی عکس های او در معتبرترین مجلات جهان منتشر شد؛ تصاویری که عمدتاً روایتی از جنگ ها انقلاب ها و ناآرامی های سیاسی و اجتماعی بودند: جنگ های بیافرا بنگلادش ویتنام شیلی خاورمیانه و آفریقای جنوبی و ثبت روایت هایی از آپارتاید و انقلاب ایران.

عباس عطار در سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹ به تهران بازگشت و انقلاب ایران را از دریچه دوربینش ثبت کرد؛ تصاویری که راه را برای حضور دیگر عکاسان بین المللی در ایران هموار ساخت. عکس های او از این دوران همچنان از مهم ترین اسناد تصویری تاریخ معاصر محسوب می شوند.

یکی از برجسته ترین آثارش عکس کشیده شدن سردیس صدام حسین بر زمین پس از سقوط دولت بعث عراق در سال ۲۰۰۳ است؛ تصویری که نمادی از پایان دیکتاتوری در عراق شد.

عباس عطار عکاسی که جهان را روایت کرد نه تنها یک مستندساز تصویری بلکه راوی حقیقت بود؛ حقیقتی که در قاب های بی بدیلش برای همیشه ثبت شد.

۲۴۴۵۷