۲۰ مورد از عجیب ترین خرافات هند

هند، سرزمینی باستانی و پهناور است که در کنار پیشرفت های چشمگیر علمی و فناوری، سنت ها و باورهای عمیقی را در تار و پود زندگی روزمره مردمانش حفظ کرده است. این باورها، که گاه ریشه در خرافات دیرینه دارند، نه تنها در میان اقشار کم سواد، بلکه حتی در بین تحصیل کرده ترین افراد جامعه نیز جایگاه خود را دارند. این مقاله به بررسی ۲۰ مورد از عجیب ترین خرافات رایج در این کشور می پردازد که چگونه فرهنگ خرافی در هند به شکلی جدایی ناپذیر با واقعیت های زندگی مردم گره خورده است.

فرهنگ هند سرشار از تنوع و پیچیدگی است و خرافات بخش مهمی از این بافتار فرهنگی را تشکیل می دهند. این باورهای عجیب و غریب که اغلب ریشه های تاریخی، مذهبی یا اجتماعی دارند، بر رفتارها و تصمیمات روزمره میلیون ها نفر تأثیر می گذارند. درک این خرافات، دریچه ای نو به سوی شناخت عمیق تر جامعه و فرهنگ هندوستان می گشاید. هدف از این مقاله، نه تنها معرفی این باورها، بلکه تحلیل ریشه های احتمالی و تأثیر آن ها بر زندگی مردم هند است تا خواننده با ابعاد پنهان و جذاب این سرزمین آشنا شود.

خرافات روزمره و آداب منزل

۱. جارو نکردن بعد از غروب آفتاب

در هند، باور گسترده ای وجود دارد که جارو کردن خانه پس از غروب آفتاب، بدشانسی می آورد و ثروت و برکت را از خانه دور می کند. این باور در سراسر شبه قاره هند رایج است و بسیاری از خانواده ها به شدت آن را رعایت می کنند.

این خرافه عمدتاً ریشه در دوران باستان دارد، زمانی که برق و روشنایی کافی وجود نداشت. در آن زمان، جارو کردن در تاریکی می توانست منجر به از دست رفتن اشیای قیمتی کوچک مانند جواهرات یا سکه ها شود که در میان خاکروبه ها ناخواسته دور ریخته می شدند. بنابراین، این توصیه عملی به مرور زمان به یک باور خرافی تبدیل شد تا از زیان های مالی جلوگیری شود. این باور همچنان در جوامع سنتی و حتی مدرن به عنوان یک اصل برای حفظ رفاه خانواده پذیرفته شده است.

۲. کوتاه نکردن ناخن ها و موها پس از غروب آفتاب

مشابه جارو کردن، کوتاه کردن ناخن ها و موها پس از غروب آفتاب نیز در هند بدیمن تلقی می شود. بسیاری از مردم هند از این کار اجتناب می کنند، به خصوص در روزهای خاص هفته یا مناسبت های مذهبی.

ریشه این خرافه نیز به دوران نبود برق بازمی گردد. در گذشته، کوتاه کردن ناخن ها یا موها با ابزارهای سنتی و تیز در تاریکی می توانست خطرناک باشد و منجر به بریدگی و عفونت شود. همچنین، دور ریختن بقایای ناخن و مو در شب ممکن بود از نظر بهداشتی مشکلاتی ایجاد کند. این باور به مرور زمان جنبه مذهبی و خرافی به خود گرفت و با مفهوم نجاست یا نحوست در هم آمیخته شد. این محدودیت همچنان در برخی خانواده ها رعایت می شود.

۳. نخوردن گوشت در روزهای خاص

با وجود اینکه همه هندی ها گیاه خوار نیستند، اما بسیاری از آن ها در روزهای خاصی از هفته مانند سه شنبه و شنبه، یا در ایام مشخص مذهبی از خوردن گوشت پرهیز می کنند. این پرهیز غذایی ریشه های مذهبی و نجومی دارد.

این باور عمدتاً به دلیل ارتباط این روزها با سیارات و خدایان خاص در طالع بینی هندو است. سه شنبه با مریخ (Mangal Dev) و شنبه با زحل (Shani Dev) مرتبط است که هر دو از خدایان قدرتمند و گاهی اوقات خشمگین محسوب می شوند. پرهیز از گوشت در این روزها به نوعی عملی برای آرام کردن این خدایان و جلوگیری از تأثیرات منفی آن ها بر زندگی است. از سوی دیگر، برخی معتقدند این پرهیز برای پاکسازی بدن و روح و حفظ تعادل درونی مفید است. این رسم به حفظ رژیم غذایی متعادل و رعایت آداب مذهبی کمک می کند.

۴. خوردن کشک با شکر قبل از خروج از خانه

یکی از خرافات جالب در هند، خوردن یک قاشق کشک (ماست سفت شده) با کمی شکر قبل از آغاز سفر یا انجام کاری مهم است. این عمل برای تضمین موفقیت و خوش یمنی انجام می شود.

از دیدگاه سنتی، کشک به دلیل خنکی و طبع آرام بخش خود، به کاهش استرس و اضطراب قبل از یک رویداد مهم کمک می کند. اضافه کردن شکر نیز نماد شیرینی و موفقیت است. از دیدگاه علمی تر، کشک یک منبع سریع پروتئین و پروبیوتیک است که انرژی لازم را فراهم می کند و به هضم کمک می کند، به ویژه در آب و هوای گرم هند. این ترکیب به فرد احساس سرزندگی و آمادگی می دهد. این باور ریشه های عملی در علم آیورودا نیز دارد که به تعادل مزاج و انرژی های بدن توجه می کند.

۵. تاثیر ماه گرفتگی بر زنان باردار

در هند، ماه گرفتگی (چاندرا گراهان) برای زنان باردار بسیار بدیمن تلقی می شود. باور بر این است که زن باردار نباید در این زمان از خانه خارج شود یا حتی به بدن خود دست بزند، زیرا ممکن است نوزاد با نقص های مادرزادی یا لکه های پوستی متولد شود.

این خرافه ریشه در اساطیر هندو دارد که ماه گرفتگی را به بلعیده شدن ماه توسط دیو راحو نسبت می دهند. این پدیده به عنوان یک زمان نامبارک و پر از انرژی های منفی شناخته می شود که می تواند بر موجودات آسیب پذیر مانند جنین تأثیر بگذارد. اگرچه هیچ دلیل علمی برای این باور وجود ندارد، اما نگرانی های فرهنگی و مذهبی باعث شده تا زنان باردار در این دوران به شدت احتیاط کنند و مراسم خاصی را برای دفع بلا انجام دهند. این باور نشان دهنده اهمیت سلامت جنین و باورهای عمیق در مورد تأثیر نیروهای کیهانی بر زندگی انسان است.

۶. خارش کف دست چپ به نشانه پول

یک خرافه رایج دیگر در هند این است که خارش کف دست چپ نشانه قریب الوقوع بودن دریافت پول است. در مقابل، خارش کف دست راست ممکن است به معنای از دست دادن پول باشد.

ریشه این باور کاملاً فرهنگی و نمادین است. در بسیاری از فرهنگ ها، سمت چپ بدن با دریافت و سمت راست با بخشش یا از دست دادن مرتبط است. این باور به مردم حس امیدواری و انتظار برای اتفاقات خوب مالی می دهد و می تواند به نوعی یک خودباوری مثبت ایجاد کند. البته، از دیدگاه پزشکی، خارش دست معمولاً به دلیل خشکی پوست، آلرژی یا سایر مسائل پوستی رخ می دهد و ارتباطی با مسائل مالی ندارد. این باور در زندگی روزمره بسیاری از مردم هند به عنوان یک نشانه کوچک از آینده نگریسته می شود.

۷. اضافه کردن یک روپیه به هدایا

هنگام اهدای پول به عنوان هدیه در مناسبت هایی مانند عروسی یا تولد، مرسوم است که مبلغی به پایان رسیده با یک روپیه اضافه شود (مثلاً ۱۰۱، ۵۰۱، ۱۰۰۱ روپیه). این عمل نماد برکت و خوش یمنی است.

این خرافه ریشه در نمادگرایی اعداد در فرهنگ هندو دارد. عدد صفر نشان دهنده پایان و یک نشان دهنده آغاز و تداوم است. اضافه کردن یک روپیه به مبلغ، نماد این است که رابطه یا برکت هرگز پایان نمی پذیرد و همیشه رو به رشد است. همچنین، اعداد فرد در فرهنگ هندو اغلب خوش یمن تر از اعداد زوج تلقی می شوند. این رسم به نوعی آرزوی خوشبختی، ثروت و تداوم برای گیرنده هدیه است و نشان دهنده اهمیت جزئیات در مراسم های سنتی است.

۸. آویزان کردن لیمو و فلفل (Nimbu Mirchi) جلوی در

در بسیاری از خانه ها و مغازه های هندی، مجموعه ای از هفت فلفل سبز و یک لیمو که با نخ به هم متصل شده اند (معروف به Nimbu Mirchi)، جلوی در آویزان می شوند. این کار برای دفع چشم زخم و انرژی های منفی انجام می شود.

بر اساس افسانه های هندو، الهه بدبختی، آلاکشمی، به غذاهای ترش و تند علاقه دارد. باور بر این است که وقتی او وارد خانه می شود، ابتدا لیمو و فلفل را می خورد و با چشیدن طعم تند و ترش آن ها، اشتها و قدرت خود را از دست می دهد و بدون آسیب رساندن به ساکنان خانه، آنجا را ترک می کند. این عمل نمادی از محافظت در برابر شرارت ها و انرژی های بد است. از دیدگاه علمی، لیمو و فلفل خاصیت ضدباکتریایی دارند و آویزان کردن آن ها می توانسته به عنوان یک دافع طبیعی حشرات عمل کند، اما این خاصیت به مرور زمان با باورهای خرافی آمیخته شده است.

خرافات مرتبط با طالع بینی و طبیعت

۹. استفاده از سنگ های قیمتی بر اساس طالع بینی

در هند، طالع بینی (جیوتیش) بسیار پررونق است و بسیاری از مردم برای حل مشکلات زندگی یا افزایش خوش یمنی، از طالع بین ها مشورت می گیرند. یکی از توصیه های رایج، استفاده از سنگ های قیمتی خاصی است که باور دارند انرژی های مثبت را جذب و انرژی های منفی را دفع می کنند.

بر اساس اصول طالع بینی هندو، هر سیاره و ستاره ای با یک سنگ قیمتی خاص مرتبط است. باور بر این است که پوشیدن سنگ مناسب بر اساس نمودار تولد فرد (janma kundali)، می تواند تعادل سیاره ای را بهبود بخشد، بدشانسی را کاهش دهد و ثروت، سلامتی و موفقیت به ارمغان آورد. برای مثال، یاقوت سرخ برای خورشید، زمرد برای عطارد و یاقوت کبود برای زحل. این باور ریشه در یک سیستم پیچیده از ارتباطات کیهانی و انرژی های سنگ ها دارد که قرن هاست در فرهنگ هندو پذیرفته شده است. انتخاب و استفاده از این سنگ ها اغلب با مشاوره یک طالع بین ماهر صورت می گیرد.

۱۰. ممانعت از ایستادن زیر درخت انجیر هنگام شب

درخت انجیر (Banyan tree) در هند نماد قداست و مکان استراحت ارواح و خدایان است. با این حال، باور بر این است که ایستادن یا خوابیدن زیر این درختان در شب، بدیمنی می آورد و حتی می تواند خطرناک باشد.

این باور ریشه در پدیده فتوسنتز دارد. در طول روز، درختان اکسیژن تولید می کنند، اما در شب، آن ها نیز مانند انسان ها دی اکسید کربن آزاد می کنند. در گذشته، نبود اطلاعات علمی کافی باعث می شد مردم آزاد شدن دی اکسید کربن در شب را به فعالیت ارواح یا یَکشاها (ارواح درخت) نسبت دهند که باعث احساس خفگی یا ناخوشی می شد. این پدیده طبیعی به مرور زمان با باورهای ماوراءالطبیعه در هم آمیخت و درخت انجیر به مکانی مقدس اما در شب خطرناک تبدیل شد. با این حال، در طول روز، همین درختان پناهگاه و محل تجمع مردم هستند و نمادی از طول عمر و دانش محسوب می شوند.

۱۱. گربه سیاه در مسیر

در هند، عبور یک گربه سیاه از مسیر شما به عنوان نشانه ای از بدشانسی قریب الوقوع تلقی می شود. بسیاری از مردم در این شرایط از ادامه مسیر خودداری می کنند یا منتظر می مانند تا شخص دیگری از آنجا عبور کند.

این خرافه نه تنها در هند بلکه در بسیاری از فرهنگ های غربی نیز ریشه های عمیق دارد. در قرون وسطی اروپا، گربه های سیاه با جادوگری و شیطان مرتبط بودند. در هند، رنگ سیاه به طور کلی با نیروهای تاریک، مرگ و انرژی های منفی پیوند خورده است. از دیدگاه روانشناسی اجتماعی، این باور می تواند به دلیل ماهیت مرموز و شب زی گربه ها در گذشته شکل گرفته باشد. اگر گربه ای سیاه ناگهان از مسیر عبور کند، ممکن است باعث شوک یا ترس لحظه ای شود که به عنوان یک نشانه بد تعبیر می شود. تأثیر این باور می تواند منجر به تأخیر در برنامه ها و حتی لغو رویدادها شود، چرا که مردم نمی خواهند سرنوشت خود را به دست شانس بسپارند.

۱۲. مراسم مادماداسنانا

یکی از عجیب ترین و بحث برانگیزترین خرافات در برخی معابد جنوب هند، مراسم مادماداسنانا است. در این مراسم، پیروان هندو بر روی باقی مانده غذای برهمن ها (که روی برگ موز رها شده) غلت می زنند و گاهی اوقات آن را می خورند، با این باور که این کار آن ها را از بیماری های پوستی و سایر مشکلات جسمی شفا می دهد.

این مراسم ریشه در باورهای سلسله مراتبی و طبقاتی جامعه هندو دارد. برهمن ها به عنوان طبقه روحانی و پاک ترین افراد شناخته می شوند و باور بر این است که باقی مانده غذای آن ها از انرژی های الهی و شفابخش برخوردار است. این سنت اگرچه از نظر بهداشتی و منطقی مورد انتقاد قرار گرفته است، اما برای شرکت کنندگان نمادی از ایمان عمیق و تواضع در برابر نیروهای الهی و برهمن هاست. این مراسم نشان دهنده اعتقاد به قدرت ماورایی و معنوی در شفابخشی است که در برخی مناطق هند همچنان پابرجاست.

۱۳. نخوابیدن به جهت شمال

در هند، باور گسترده ای وجود دارد که هنگام خوابیدن، سر نباید به سمت شمال باشد. هندی ها معتقدند که خوابیدن به سمت شمال می تواند باعث بدشانسی، مشکلات سلامتی، و حتی مرگ شود.

این خرافه ریشه در اصول واستو شاسترا (علم باستانی معماری و چیدمان هندی) و همچنین درک سنتی از میدان مغناطیسی زمین دارد. باور بر این است که سر انسان دارای قطب مغناطیسی مثبت است و زمین نیز در جهت شمال دارای قطب مثبت است. خوابیدن با سر به سمت شمال باعث تداخل دو قطب مثبت و ایجاد اختلال در جریان خون، فشار خون و الگوهای خواب می شود. از دیدگاه علمی، میدان مغناطیسی زمین ضعیف تر از آن است که چنین تأثیر مستقیمی بر سلامت انسان داشته باشد. با این حال، این باور به عنوان یک راهکار برای حفظ آرامش و خواب بهتر در فرهنگ هند پذیرفته شده است و به نوعی به تنظیم الگوی خواب و جهت گیری بدن در راستای انرژی های کیهانی کمک می کند.

۱۴. آینه های شکسته

مانند بسیاری از فرهنگ های جهان، در هند نیز شکستن آینه به عنوان نشانه ای از هفت سال بدبختی تلقی می شود. این باور به خصوص در مورد آینه های بزرگ یا آینه های خانگی که به صورت روزمره استفاده می شوند، قوی تر است.

ریشه این خرافه را می توان در دوران روم باستان یافت که آینه ها بسیار گران قیمت بودند و شکستن آن ها ضرر مالی زیادی به همراه داشت. رومیان معتقد بودند که سلامتی هر هفت سال یک بار تغییر می کند و شکستن آینه ممکن است نشانه بدی برای دوره بعدی سلامتی باشد. این باور به مرور زمان در فرهنگ های مختلف، از جمله هند، راه یافت. در هند، آینه گاهی به عنوان نمادی از روح و بازتاب واقعیت در نظر گرفته می شود و شکستن آن می تواند به عنوان آسیب دیدن روح یا برهم خوردن تعادل زندگی تعبیر شود. بنابراین، شکستن آینه به دقت جدی گرفته می شود و افراد سعی در دفع نحوست آن با دعا یا آداب خاص دارند.

۱۵. انقباض/پرش چشم به عنوان نشانه

در هند، انقباض یا پرش غیرارادی چشم (به خصوص پلک) به عنوان نشانه ای از خوش یمنی یا بدیمنی تعبیر می شود. بسته به اینکه کدام چشم و در کدام سمت بلرزد، معنای متفاوتی دارد.

معمولاً پرش چشم راست برای مردان نشانه ای از خوش یمنی و برای زنان نشانه ای از بدیمنی تلقی می شود، در حالی که پرش چشم چپ معنای معکوس دارد. این باور ریشه در طالع بینی و نمادگرایی بدن در فرهنگ هندو دارد. هر قسمت از بدن می تواند حامل پیامی از آینده باشد. اگرچه از نظر پزشکی، پرش چشم معمولاً به دلیل خستگی، استرس، کمبود خواب یا مصرف بیش از حد کافئین رخ می دهد، اما در هند این پدیده اغلب به عنوان یک نشانه ماورایی جدی گرفته می شود و می تواند بر خلق و خو و انتظارات فرد از روز پیش رو تأثیر بگذارد.

۱۶. ایجاد نقطه سیاه (کالا تیکا) روی پیشانی کودکان

در هند، مرسوم است که یک نقطه سیاه کوچک (معمولاً با خط چشم یا دوده) روی پیشانی، گونه، یا پشت گوش کودکان، به خصوص نوزادان و کودکان خردسال، قرار داده می شود. این کار برای محافظت از آن ها در برابر چشم زخم (بوری نظر) انجام می شود.

باور بر این است که زیبایی و معصومیت کودکان می تواند حسادت و انرژی های منفی دیگران را به خود جذب کند. نقطه سیاه کالا تیکا با هدف ایجاد یک عیب کوچک بر روی ظاهر کودک، توجه چشم زخم را منحرف کرده و از کودک محافظت می کند. ریشه این خرافه در باورهای باستانی مرتبط با انرژی های منفی و قدرت نگاه حسود است. این یک عمل رایج و محبوبه است که نشان دهنده عشق و نگرانی والدین برای محافظت از فرزندانشان در برابر هرگونه آسیب احتمالی، چه ماورایی و چه انسانی، است.

۱۷. بیرون نیامدن از خانه هنگام خورشید گرفتگی

مانند ماه گرفتگی، خورشید گرفتگی (سوریا گراهان) نیز در هند به شدت نامیمون تلقی می شود. باور بر این است که افراد نباید در این زمان از خانه خارج شوند یا به خورشید نگاه کنند، زیرا ممکن است باعث بیماری، مشکلات جسمی یا بدشانسی شود.

این خرافه نیز ریشه در اساطیر هندو دارد که خورشید گرفتگی را به بلعیده شدن خورشید توسط دیو راحو نسبت می دهند. در این زمان، انرژی های منفی به شدت فعال می شوند و می توانند بر سلامت و رفاه افراد تأثیر بگذارند. اگرچه از نظر علمی، نگاه مستقیم به خورشید هنگام گرفتگی می تواند به چشم آسیب برساند، اما باور خرافی فراتر از این هشدار علمی است و شامل اجتناب از خوردن غذا، خوابیدن و حتی دست زدن به آب می شود. این پرهیزها برای حفظ پاکیزگی و دفع انرژی های نامیمون در این دوره خاص انجام می شود و نشان دهنده احترام عمیق به پدیده های کیهانی است.

۱۸. حمام کردن پس از مراسم ختم

پس از شرکت در مراسم ختم یا بازگشت از یک گورستان، در هند رسم است که افراد فوراً حمام کنند و لباس های خود را بشویند. این عمل برای پاکسازی خود از انرژی های منفی و ناپاکی های مرتبط با مرگ انجام می شود.

این باور ریشه در مفهوم شُچ (پاکیزگی) و آشُچ (ناپاکی) در آیین هندو دارد. مرگ و هر آنچه با آن در ارتباط است، به عنوان یک عامل ناپاک کننده در نظر گرفته می شود که می تواند بر سلامت روحی و جسمی فرد تأثیر بگذارد. حمام کردن با آب و شستن لباس ها نمادی از پاکسازی و بازگشت به وضعیت پاکی است. از دیدگاه بهداشتی، در گذشته که بیماری های واگیردار شایع تر بود و دانش پزشکی محدود، این عمل می توانست به جلوگیری از انتقال بیماری ها کمک کند. این رسم نشان دهنده اهمیت پاکیزگی معنوی و جسمی در فرهنگ هند است.

خرافات کمتر شناخته شده و عمیق تر

۱۹. باور به قدرت کلاغ ها

در هند، کلاغ ها صرفاً پرندگان عادی نیستند؛ بلکه حامل پیام هایی از جهان مردگان یا پیش گویی کنندگان آینده تلقی می شوند. باور بر این است که رفتار و صداهای کلاغ ها می توانند نشانه هایی از اتفاقات آتی باشند.

این خرافه ریشه در اساطیر هندو دارد که کلاغ ها را با ارواح نیاکان (پیتار) مرتبط می دانند. قارقار کلاغ بر روی سقف خانه ممکن است نشانه آمدن میهمان باشد، در حالی که قارقار مکرر و نامعمول می تواند خبر از اتفاقات ناگوار دهد. در برخی مراسم مذهبی، به کلاغ ها غذا داده می شود تا ارواح نیاکان را آرام کنند. این باور نشان دهنده ارتباط عمیق مردم هند با طبیعت و اعتقاد به زبان نمادین حیوانات است که می توانند پل ارتباطی بین جهان مادی و ماورایی باشند. این نگرش به کلاغ ها فراتر از یک پرنده ساده، به عنوان بخشی از نظام کیهانی و پیام آور سرنوشت، است.

۲۰. شکستن نارگیل برای شروع کار جدید

هنگام آغاز هر کار مهم، افتتاح کسب وکار جدید، خرید وسیله نقلیه نو یا حتی شروع سفر، شکستن یک نارگیل در هند بسیار رایج است. این عمل برای خوش یمنی، دفع موانع و تضمین موفقیت انجام می شود.

شکستن نارگیل در هند نمادی از شکستن نفس و غرور، و تسلیم در برابر اراده الهی است که به نوبه خود برکت و موفقیت به ارمغان می آورد.

نارگیل در فرهنگ هندو بسیار مقدس است و به عنوان فروت الهی (Sriphala) شناخته می شود که نمادی از خلقت، باروری و خیر است. شکستن نارگیل نمادی از تسلیم شدن در برابر اراده الهی و از بین بردن موانع است. آب داخل نارگیل به عنوان آب مقدس و گوشت آن به عنوان پرانا یا انرژی حیات تلقی می شود. این عمل به نوعی قربانی کردن نمادین برای خدایان است تا آن ها به کار جدید برکت دهند و آن را از هرگونه شر محافظت کنند. این خرافه ریشه در اعتقادات عمیق مذهبی و تلاش برای آغاز هر فعالیتی با برکت الهی دارد.

۲۱. پرتاب نمک برای دفع انرژی منفی

در برخی مناطق هند، پاشیدن نمک در گوشه های خانه، جلوی در ورودی، یا حتی افزودن کمی نمک به آب حمام، برای دفع انرژی های منفی، چشم زخم و جذب خوش یمنی رایج است.

نمک در بسیاری از فرهنگ ها به عنوان یک ماده پاک کننده و محافظ شناخته می شود که قدرت جذب انرژی های منفی را دارد. در هندوئیسم نیز، نمک در برخی مراسم تطهیر و دفع شر استفاده می شود. این باور ریشه در خواص پاک کنندگی و ضدعفونی کنندگی نمک دارد که به مرور زمان با جنبه های ماورایی و معنوی آمیخته شده است. اعتقاد بر این است که نمک می تواند محیط را از انرژی های سنگین و ناخوشایند پاک کند و فضایی مثبت و آرامش بخش ایجاد نماید. این یک راهکار ساده اما قدرتمند در باور عامه برای حفظ هماهنگی و آرامش در منزل است.

۲۲. ممنوعیت انجام بعضی از کارها در دوران قاعدگی

در برخی جوامع سنتی هند، زنان در دوران قاعدگی از انجام برخی فعالیت ها منع می شوند، از جمله ورود به معابد، آشپزی، یا لمس اشیای مذهبی. این ممنوعیت ها ریشه در مفهوم ناپاکی موقتی دارند.

این خرافه ریشه در باورهای باستانی و مذهبی دارد که قاعدگی را با نوعی ناپاکی موقتی (آشُچ) مرتبط می دانند. هدف از این ممنوعیت ها، نه تنبیه زنان، بلکه حفظ قداست مکان های مذهبی و اشیا مقدس و همچنین دادن فرصت استراحت و مراقبت از خود به زنان در این دوره است. در گذشته، این محدودیت ها می توانستند به عنوان روش هایی برای حفظ بهداشت و جلوگیری از عفونت ها نیز عمل کنند. اگرچه با پیشرفت علم و تغییر دیدگاه های اجتماعی، بسیاری از این محدودیت ها کمتر شده اند، اما ریشه های آن ها همچنان در برخی باورهای سنتی باقی مانده است.

۲۳. بلعیدن برگ های گیاه تولسی، به جای جویدن

گیاه تولسی (ریحان مقدس) در هند بسیار مقدس و دارای خواص دارویی فراوان است. باور بر این است که برگ های این گیاه نباید جویده شوند، بلکه باید مستقیماً بلعیده شوند.

این خرافه ریشه در احترام به قداست گیاه تولسی دارد که به عنوان تجلی الهه لاکشمی شناخته می شود. جویدن برگ های مقدس ممکن است نوعی بی احترامی تلقی شود. همچنین، از دیدگاه سنتی آیورودا، اعتقاد بر این است که برگ های تولسی دارای مقادیر کمی جیوه هستند و جویدن آن ها می تواند به دندان ها آسیب برساند، در حالی که بلعیدن مستقیم آن ها خواص درمانی شان را حفظ می کند. این باور تلفیقی از احترام مذهبی، آداب سنتی و توصیه های بهداشتی درونی است که در طول نسل ها منتقل شده است.

۲۴. له کردن سر مار پس از کشتن

یکی از خرافات عجیب و گاه خشونت آمیز در هند این است که اگر ماری کشته شود، باید سر آن را به طور کامل له کرد. باور بر این است که اگر سر مار له نشود، روح پلید آن می تواند از طریق چشم هایش بازگردد و از قاتل انتقام بگیرد.

این خرافه ریشه در ترس و احترام عمیق به مارها در فرهنگ هندو دارد. مارها (به خصوص کبرا) با خدایان قدرتمندی مانند شیوا و ویشنو مرتبط هستند و به عنوان موجوداتی مقدس و در عین حال خطرناک شناخته می شوند. این باور به محافظت از خود در برابر انتقام مار (که در اساطیر هندو بسیار رایج است) شکل گرفته است. از دیدگاه عملی، حتی پس از قطع سر، مار می تواند برای مدتی به صورت غیرارادی حرکت کند، که این پدیده ممکن است به عنوان تلاش روح برای انتقام تعبیر شود و به تقویت این خرافه کمک کرده باشد. این عمل نشان دهنده ترکیبی از ترس، احترام و باور به نیروهای ماورایی طبیعت است.

۲۵. تاثیر عدد ۱۳ به عنوان عدد بدشانسی

همانند بسیاری از فرهنگ های غربی، در هند نیز عدد ۱۳ به عنوان عددی نامیمون و بدشانس تلقی می شود. این باور در تصمیمات روزمره، از انتخاب طبقات ساختمان گرفته تا شماره های پلاک و تاریخ ها، تأثیرگذار است.

این خرافه در هند ریشه های واضحی در متون هندو ندارد و به احتمال زیاد تحت تأثیر فرهنگ های غربی و استعمار بریتانیا وارد جامعه هند شده است. عدد ۱۳ در برخی فرهنگ های مسیحی به دلیل ارتباط با شام آخر عیسی مسیح و تعداد افراد حاضر، بدیمن شناخته می شود. این باور به مرور زمان در جامعه هند نیز پذیرفته شده و به دلیل ارتباط آن با بدشانسی، بسیاری از مردم از استفاده از آن اجتناب می کنند. این پدیده نمونه ای از پذیرش باورهای خرافی خارجی در یک بستر فرهنگی متفاوت است.

۲۶. پوشیدن رنگ خاص در روزهای خاص هفته

برخی از مردم هند بر این باورند که پوشیدن رنگ خاصی از لباس در هر روز هفته می تواند خوش یمنی به ارمغان آورد. این باور بر اساس ارتباط هر روز هفته با یک سیاره و خدای مربوطه در طالع بینی هندو است.

به عنوان مثال، شنبه با سیاره زحل (Shani Dev) و رنگ آبی یا سیاه مرتبط است. پوشیدن آبی در این روز می تواند به آرام کردن زحل و دفع تأثیرات منفی آن کمک کند. دوشنبه با ماه و رنگ سفید یا نقره ای، و سه شنبه با مریخ و رنگ قرمز. این باور ریشه در یک سیستم پیچیده از انرژی های کیهانی و ارتباط آن ها با رنگ ها دارد. پوشیدن رنگ مناسب نه تنها به عنوان یک عمل مذهبی، بلکه به عنوان یک راه برای جذب انرژی مثبت و حفظ هماهنگی با جهان در نظر گرفته می شود و می تواند به افزایش اعتماد به نفس و آرامش درونی کمک کند.

۲۷. باور به چشم سوم

باور به وجود چشم سوم یا آجنا چاکرا که به عنوان مرکز شهود، آگاهی معنوی و قدرت های ماوراءالطبیعه شناخته می شود، نه تنها در اساطیر هندو بلکه در زندگی روزمره برخی از افراد نیز جای دارد. برخی معتقدند که می توانند این چشم را فعال کرده و به توانایی های خاصی دست یابند.

چشم سوم در یوگا و تانترا به عنوان ششمین چاکرا شناخته می شود که در مرکز پیشانی و بین دو ابرو قرار دارد. این باور ریشه در متون باستانی هندو و فلسفه یوگیک دارد که به پتانسیل های پنهان ذهن و روح انسان می پردازد. اگرچه فعال سازی چشم سوم نیازمند تمرینات معنوی و مدیتیشن عمیق است، اما در باور عامه، برخی افراد خود را دارای این توانایی می دانند یا به افرادی که ادعای چنین قدرتی را دارند، باور دارند. این خرافه نشان دهنده جستجوی انسان برای فراتر رفتن از محدودیت های مادی و دستیابی به ابعاد بالاتری از آگاهی است.

۲۸. اجتناب از نگاه کردن به اولین چیزی که صبح می بینید (در برخی موارد)

در برخی باورهای سنتی هند، اعتقاد بر این است که اولین چیزی که فرد صبح پس از بیدار شدن می بیند، می تواند بر کل روز او تأثیر بگذارد. بنابراین، برخی افراد تلاش می کنند تا به چیزهای مثبت، مقدس یا دلپذیر نگاه کنند.

این خرافه ریشه در اهمیت آغاز روز و تأثیر آن بر روحیه و ذهن دارد. اگر فرد به چیزی نامیمون یا ناخوشایند نگاه کند، باور بر این است که کل روز او تحت تأثیر آن انرژی منفی قرار خواهد گرفت. بنابراین، مرسوم است که با نگاه کردن به تصویر یک خدای مقدس، یک گل زیبا، یا دست های خود (به عنوان نماد کار و تلاش)، روز را با انرژی مثبت آغاز کنند. این یک نوع تلاوت روزانه ذهنی است که به فرد کمک می کند تا با دید مثبت و امیدواری به استقبال چالش های روز برود و از نظر روانشناسی تأثیر مثبتی بر آغاز فعالیت های روزانه دارد.

در دنیای مدرن، این نوع خرافات ممکن است عجیب به نظر برسند، اما در فرهنگ هند، ریشه های عمیقی در تاریخ، مذهب و جامعه دارند و به زندگی روزمره مردم معنا می بخشند. درک آن ها به ما کمک می کند تا احترام بیشتری برای تنوع فرهنگی و باورهای گوناگون داشته باشیم.

نتیجه گیری

هند، با تمدنی کهن و فرهنگی سرشار از تنوع، سرزمینی است که در آن علم و باورهای باستانی در کنار یکدیگر به حیات خود ادامه می دهند. خرافاتی که در این مقاله به آن ها پرداختیم، تنها گوشه ای از طیف وسیع باورهای عجیب و غریب در این کشور پهناور هستند. این باورها، چه ریشه در ملاحظات عملی و تاریخی داشته باشند و چه صرفاً زائیده تخیل و اساطیر باشند، بخش جدایی ناپذیری از زندگی روزمره و هویت فرهنگی مردم هند محسوب می شوند.

درک این خرافات، نه به معنای تأیید یا رد آن ها، بلکه به معنای شناخت عمیق تر از مردمی است که برای قرن ها با این باورها زیسته اند و آن ها را به نسل های بعدی منتقل کرده اند. آن ها نشان می دهند که چگونه انسان ها در مواجهه با ناشناخته ها، به دنبال معنا، امنیت و کنترل هستند و چگونه این جستجو می تواند به شکل گیری باورهای عجیب و غریب منجر شود. با احترام به این تنوع فرهنگی، می توانیم ارتباطات عمیق تری با جوامع مختلف برقرار کنیم و جهان بینی خود را گسترش دهیم.