توسعه پیچیده اکسپلویت؛ تکنیک ها و استراتژی ها

اگر به دنبال آموزش هک کردن هستید این مقاله برای شما مفید خواهد بود. مهارت های توسعه اکسپلویت خود را با تکنیک ها و استراتژی های پیشرفته برای توسعه اکسپلویت های پیچیده به سطح بالاتری ببرید. توسعه اکسپلویت یک حوزه پیچیده و در حال تکامل مداوم است که نیازمند درک عمیق از سیستم های کامپیوتری، آسیب پذیری های نرم افزاری و تکنیک های مورد استفاده برای سوءاستفاده از آن ها می باشد. در این مقاله، ما تکنیک ها و استراتژی های پیشرفته ای را برای توسعه اکسپلویت های پیچیده که قادر به دور زدن اقدامات مقابله با اکسپلویت های رایج و جلوگیری از شناسایی توسط کنترل های امنیتی هستند، بررسی خواهیم کرد.

دور زدن اقدامات مقابله با اکسپلویت

اقدامات مقابله با اکسپلویت ویژگی های امنیتی هستند که برای جلوگیری یا دشوارتر کردن بهره برداری از آسیب پذیری های نرم افزاری طراحی شده اند. اقدامات مقابله با اکسپلویت رایج شامل تصادفی سازی چیدمان فضای آدرس (ASLR) و پیشگیری از اجرای داده ها (DEP) می باشند. در این بخش، تکنیک های دور زدن این اقدامات را بررسی خواهیم کرد.

تکنیک های دور زدن ASLR

ASLR یک ویژگی امنیتی است که مکان کد اجرایی و کتابخانه ها را در حافظه به صورت تصادفی تغییر می دهد، که باعث می شود پیش بینی محل کد آسیب پذیر برای حمله کنندگان دشوارتر شود. برای دور زدن ASLR، حمله کنندگان می توانند از تکنیک های مختلفی مانند موارد زیر استفاده کنند:

• افشای اطلاعات: حمله کنندگان می توانند از آسیب پذیری های افشای اطلاعات برای نشت دادن محل کد اجرایی یا کتابخانه ها در حافظه استفاده کنند تا محل کد آسیب پذیر را پیش بینی کنند.
• حمله به روش brute force: حمله کنندگان می توانند از تکنیک های brute force برای حدس زدن محل کد اجرایی یا کتابخانه ها در حافظه استفاده کنند.
• بازنویسی جزئی EIP: حمله کنندگان می توانند از تکنیک های بازنویسی جزئی EIP برای بازنویسی تنها بخشی از رجیستر EIP استفاده کنند تا بتوانند جریان اجرای برنامه را کنترل کنند بدون اینکه محل دقیق کد آسیب پذیر را بدانند.

تکنیک های دور زدن DEP

DEP یک ویژگی امنیتی است که از اجرای کد اجرایی در نواحی خاصی از حافظه، مانند پشته یا هِیپ، جلوگیری می کند. برای دور زدن DEP، حمله کنندگان می توانند از تکنیک های مختلفی مانند موارد زیر استفاده کنند:

• برنامه نویسی مبتنی بر بازگشت (ROP): حمله کنندگان می توانند از تکنیک های ROP برای ساختن یک زنجیره از قطعات کد کوتاه (که “گجت” نامیده می شوند) استفاده کنند که می تواند به صورت توالی اجرا شود تا به هدف مخرب خود برسند.
• برنامه نویسی مبتنی بر پرش (JOP): حمله کنندگان می توانند از تکنیک های JOP برای ساختن یک زنجیره از قطعات کد کوتاه استفاده کنند که می تواند به صورت توالی اجرا شود تا به هدف مخرب خود برسند.

در ادامه، نمودار جریان Mermaid فرآیند دور زدن DEP با استفاده از ROP را نشان می دهد:

استراتژی ها برای فرار از شناسایی توسط کنترل های امنیتی

کنترل های امنیتی مانند سیستم های تشخیص نفوذ (IDS) و نرم افزارهای آنتی ویروس می توانند اکسپلویت ها را شناسایی و از اجرای آن ها جلوگیری کنند. برای فرار از شناسایی، مهاجمان می توانند از استراتژی های مختلفی استفاده کنند مانند:

• مخفی سازی کد: مهاجمان می توانند از تکنیک های مخفی سازی کد برای سخت تر کردن تحلیل و درک کد اکسپلویت خود استفاده کنند.
• تکنیک های ضد دیباگ: مهاجمان می توانند از تکنیک های ضد دیباگ برای جلوگیری از تحلیل کد اکسپلویت خود توسط محققان امنیتی استفاده کنند.
• آگاهی از محیط: مهاجمان می توانند از تکنیک های آگاهی از محیط برای شناسایی و سازگاری با حضور کنترل های امنیتی استفاده کنند.

بهترین شیوه ها برای توسعه اکسپلویت هایی که می توانند از اقدامات مقابله ای عبور کنند

برای توسعه اکسپلویت هایی که می توانند از اقدامات مقابله ای عبور کنند، مهاجمان باید بهترین شیوه ها را دنبال کنند مانند:

• درک سیستم هدف: مهاجمان باید درک عمیقی از سیستم هدف داشته باشند، از جمله معماری، سیستم عامل و ویژگی های امنیتی آن.
• استفاده از تکنیک های پیشرفته: مهاجمان باید از تکنیک های پیشرفته ای مانند ROP و JOP برای دور زدن DEP و سایر اقدامات مقابله ای استفاده کنند.
• آزمایش و بهبود: مهاجمان باید اکسپلویت های خود را آزمایش و بهبود دهند تا مطمئن شوند که می توانند از اقدامات مقابله ای عبور کرده و از شناسایی جلوگیری کنند.

تکنیک های جایگزین اکسپلویت

تکنیک های جایگزین اکسپلویت، روش های جدید و نوآورانه ای برای بهره برداری از آسیب پذیری ها در نرم افزار هستند. در این بخش، ما تکنیک های جایگزین اکسپلویت مانند استفاده پس از آزادسازی (use-after-free) و برنامه نویسی مبتنی بر داده ها (data-oriented programming) را بررسی خواهیم کرد.

بهره برداری از آسیب پذیری استفاده پس از آزادسازی (Use-After-Free)

استفاده پس از آزادسازی یک نوع آسیب پذیری است که زمانی رخ می دهد که برنامه از یک اشاره گر به یک مکان حافظه پس از آزادسازی آن حافظه استفاده می کند. مهاجمان می توانند از آسیب پذیری های استفاده پس از آزادسازی به شرح زیر بهره برداری کنند:

• تخصیص مجدد حافظه آزاد شده: مهاجمان می توانند حافظه آزاد شده را با داده های مخرب تخصیص مجدد دهند و بدین ترتیب جریان اجرای برنامه را کنترل کنند.
• استفاده از اشاره گر معلق: مهاجمان می توانند از اشاره گر معلق برای دسترسی به حافظه تخصیص مجدد شده استفاده کنند و بدین طریق کد مخرب خود را اجرا کنند.

نمودار مرمید زیر فرآیند بهره برداری از یک آسیب پذیری استفاده پس از آزادسازی را نشان می دهد:

مثال های زیادی از اکسپلویت های موفق وجود دارد که از تکنیک های جایگزین مانند استفاده پس از آزادسازی و برنامه نویسی مبتنی بر داده ها بهره برداری کرده اند. برای مثال:

• CVE-2019-0602: یک آسیب پذیری استفاده پس از آزادسازی در مرورگر Microsoft Edge که توسط مهاجمان برای اجرای کد مخرب بهره برداری شد.
• CVE-2020-0674: یک آسیب پذیری برنامه نویسی مبتنی بر داده ها در مرورگر Microsoft Internet Explorer که توسط مهاجمان برای اجرای کد مخرب بهره برداری شد.

چالش ها و فرصت ها در استفاده از تکنیک های جایگزین

استفاده از تکنیک های جایگزین اکسپلویت می تواند به دلیل پیچیدگی سیستم های نرم افزاری مدرن و دشواری در شناسایی و بهره برداری از آسیب پذیری ها چالش برانگیز باشد. با این حال، تکنیک های جایگزین همچنین فرصت هایی را برای مهاجمان فراهم می کنند تا اکسپلویت های جدید و نوآورانه ای توسعه دهند که می توانند از کنترل های امنیتی سنتی عبور کنند.

برای غلبه بر چالش ها و بهره برداری از فرصت ها، مهاجمان باید:

• از جدیدترین تحقیقات و تکنیک ها مطلع باشند: مهاجمان باید با آخرین تحقیقات و تکنیک های استفاده شده در اکسپلویت ها، از جمله تکنیک های جایگزین، آشنا باشند.
• درک عمیقی از سیستم های نرم افزاری پیدا کنند: مهاجمان باید درک عمیقی از سیستم های نرم افزاری، شامل معماری، سیستم عامل و ویژگی های امنیتی آن ها، داشته باشند.
• از ابزارها و تکنیک های پیشرفته استفاده کنند: مهاجمان باید از ابزارها و تکنیک های پیشرفته، مانند فازیگ و دیباگینگ، برای شناسایی و بهره برداری از آسیب پذیری ها استفاده کنند.

توسعه اکسپلویت پیشرفته نیازمند درک عمیق از سیستم های کامپیوتری، آسیب پذیری های نرم افزاری و تکنیک های مورد استفاده برای بهره برداری از آن ها است. با استفاده از تکنیک ها و استراتژی های پیشرفته، مهاجمان می توانند اکسپلویت های پیچیده ای توسعه دهند که قادر به عبور از اقدامات مقابله ای رایج و جلوگیری از شناسایی توسط کنترل های امنیتی باشند. تکنیک های جایگزین اکسپلویت، مانند استفاده پس از آزادسازی و برنامه نویسی مبتنی بر داده ها، فرصت های جدیدی را برای مهاجمان فراهم می کنند تا اکسپلویت های نوآورانه ای توسعه دهند.

با ادامه تکامل سیستم های نرم افزاری و پیچیده تر شدن آن ها، هنر توسعه اکسپلویت نیز به تکامل خود ادامه خواهد داد. برای پیشی گرفتن از تغییرات، محققان امنیتی و مدافعان باید از آخرین تحقیقات و تکنیک ها در زمینه اکسپلویت، از جمله تکنیک های جایگزین، آگاه باشند.

سوال: تفاوت بین ASLR و DEP چیست؟

جواب: ASLR مکان کد اجرایی و کتابخانه ها را در حافظه تصادفی می کند، در حالی که DEP از اجرای کد اجرایی در نواحی خاصی از حافظه جلوگیری می کند.

سوال: بهره برداری از استفاده پس از آزادسازی (use-after-free) چیست؟

جواب: بهره برداری از استفاده پس از آزادسازی یک نوع تکنیک بهره برداری است که در آن از اشاره گری به یک مکان حافظه پس از آزادسازی آن حافظه استفاده می شود.

سوال: برنامه نویسی مبتنی بر داده ها (data-oriented programming) چیست؟

جواب: برنامه نویسی مبتنی بر داده ها یک نوع تکنیک بهره برداری است که در آن داده ها برای دستیابی به یک هدف مخرب دستکاری می شوند.

سوال: چگونه می توانم از سیستم خود در برابر اکسپلویت های پیشرفته محافظت کنم؟

جواب: برای محافظت از سیستم خود در برابر اکسپلویت های پیشرفته، باید نرم افزار خود را به روزرسانی نگه دارید، از ویژگی های امنیتی مانند ASLR و DEP استفاده کنید و از کنترل های امنیتی مانند سیستم های تشخیص نفوذ و نرم افزارهای آنتی ویروس استفاده کنید.