درد دل کردن با کودکان ممنوع!

به گزارش مجله عصر نو،یکی از رفتارهایی که می تواند مرز این روابط را مخدوش و جایگاه هر نقش را تغییر دهد درددل کردن با کودکان است. این رفتار والدین با فرزند و سخن گفتن از مشکلات عاطفی، اقتصادی و … با آنها می تواند آسیب های جبران ناپذیری به کودک وارد کند.

مجله عصر نو در خبری آورده که در این شرایط کودک گرفتار احساس شرم و گناه می کند زیرا نمی تواند مشکلات والدین خود را رفع کند، احساسی که می تواند در فردای بزرگ سالی او را دچار طرح واره های اشتباه کند.

در جهان امروز این رفتار والد یا والدین با کودک را نوعی سوءاستفاده از کودک محسوب می کنند و حتی برخی معتقدند این رفتار در جرگه کودک آزاری قرار می گیرد درواقع نوعی سوءاستفاده احساسی محسوب می شود.

آسیب های درددل کردن با کودکان

درد دل کردن با کودک رفتاری است که در رابطه والدین معکوس شکل می گیرد به عبارت دیگر اگر پدرومادر مسیولیت نگهداری ازفرزندان کوچک تر خانواده، آشپزی، رسیدگی به امور منزل را به فرزند خود بسپارند یا همان طور که گفته شد درباره مسایل شخصی یا خانوادگی مانند گلایه از والد دیگر، مشکلات اقتصادی و … را با او درد دل کنند همگی نشان دهنده والدین معکوس است.

به گفته متخصصان درد دل کردن والدین با فرزندان کودکان و نوجوانان می تواند آنها را مبتلا به اختلالات روانی کند. همچنین ممکن است کودک به دنبال قرار گرفتن در چنین شرایطی دچار بلوغ زودرس شود که متناسب با سن او نیست.

اگر بخواهیم با والدگری معکوس بیشتر آشنا شویم باید به این مساله دقت کنیم که این نوع والدگری به شکل سوءاستفاده احساسی و روانی از کودک بروز می یابد به این معنا که با دلیل شکننده و آسیب پذیر بودن کودکان و نوجوانان، آنها به حمایت پدر و مادر خود نیاز دارند اما درد دل کردن با آنها باعث می شود که ناگهان او احساس کند وظیفه حمایت گری به او واگذار شده است. مساله ای که کودک را تحت فشار روانی شدید قرار می دهد وبا رشد جسمی و عاطفی و فکری و روانی او تناسب ندارد.

دکتر آسیه اناری متخصص کودکان پیش تر در این باره گفته بود: « درد دل کردن والدین با کودکان و نوجوانان را نوعی کودک آزاری هیجانی است و و گفت: درد دل کردن والدین با کودکان و نوجوانان می تواند بچه ها را افسرده، پرخاشگر، عصبی، مضطرب و منزوی کند .این بچه ها در بزرگسالی نیز نشانه های بسیار پررنگی از افسردگی و اضطراب را از خود نشان می دهند.»

تجربه های خود را منتقل کنید

متاسفانه در بسیاری از خانواده های این موضوع جا افتاده است که فرزندشان دوست آنها و می توانند درباره هر مساله ای با آنها درد دل کنند. در حالی که این رفتار با فرزندی که در سنین کودکی و نوجوانی قرار دارد درست نیست. متخصصان تاکید می کنند والدین نباید فکر کنند مسیول شاد کردن و راضی کردن من فرزند من است.

برخی والدین به دلیل فقدان وجود یک دوست برای برآورده کردن نیاز به درد دل خود، فرزندشان را جایگزین چنین فردی می کنند. برخی دیگر این رفتار را به منظور آگاهی رسانی به کودک انجام می دهند زیرا گمان می کنند فرزندشان آن قدر بزرگ شده که بتواند سنگ صبور آنها باشد درحالی که این رفتار همانطور که گفته شد بسیار آسیب زننده است و آرامش روان کودکان ما را مختل می کند.

به همین دلیل است روان شناسان کودک تاکید می کنند نباید بچه ها را بادوستان خود اشتباه بگیریم.

بر اساس تجارب و پژوهش های او برخی نیز به دلیل مسایل و ناراحتی های پیش آمده در زندگی، سعی دارند با درد دل کردن و بیان مسایل، کودکان را نسبت به اتفاقات پیش آمده آگاه کنند و تصور می کنند فرزندشان آنقدر بزرگ شده که می تواند به حرف های آن ها گوش دهد.

متاسفانه این مفهوم که بچه خود را باید دوست خود بدانیم در بین خانواده ها جا افتاده، حال آنکه تصوری بسیار آسیب زننده است و واقعیت این است که بچه های ما دوستان ما نیستند.

در واقع بر عکس آنچه برخی والدین درباره فرزند کودک یا نوجوان خود تصور می کنند، افراد در این سن ار توانایی های عاطفی و شناختی کافی برای شنیدن درد دل والدین و هیچ فرد دیگری برخوردار نیستند و به دلیل اینکه به بلوغ عاطفی و عقلانی کاملی نرسیده اند قضاوت آن ها نیز مخدوش است و نمی توانند راهکار درست و عقلانی به والدین خود ارایه دهند.

استرس و شرم رخ داده برای کودکی که در مواجهه با درددل والدین خود قرار می گیرد نیز از همین عدم توانایی در رفع مشکل نشات می گیرد. بنابراین والدین باید توجه کنند به هیچ عنوان با فرزند کودک یا نوجوان خود درد دل نکنند و به بیان دیگر آنها را با دوستان خود اشتباه نگیرند.

233217