به نظر شما کدام سریال بهتر است؟

نشریه سینمایی «دنیای تصویر» سال هاست که مراسمی برای انتخاب بهترین های سینما و تلویزیون برگزار می کند که به «تندیس حافظ» مشهور است. امسال بیست و سومین دوره این مراسم در سوم آذرماه برگزار می شود. مرحوم علی معلم پایه گذار این مراسم بود و بعد از درگذشتش همسر و پسرش که مجله «دنیای تصویر» را منتشر می کنند، برگزارکننده این مراسم هستند. تندیس حافظ مراسمی شبیه گلدن گلوب است که می کوشد شبیه جوایز دولتی داخلی نباشد، اما در عمل ملاحظه کاری های خاص خودش را دارد.

روز گذشته، نامزد های بخش تلویزیون بیست و سومین رویداد سینمایی و تلویزیونی دنیای تصویر (تندیس حافظ) اعلام شد. نکته جالب درباره این نامزد ها این است که تلویزیون کمترین تعداد نامزد را در این بخش دارد و شبکه نمایش خانگی که در بخش تلویزیون جای می گیرد، در همه بخش ها گوی سبقت را از تلویزیون ربوده و کمتر برنامه گفت وگومحور یا سریالی از این رسانه توان رقابت با تولیدات شبکه نمایش خانگی را دارد.

۲ نامزدی سهم مجریان تلویزیون

از میان ۸ نامزد بخش «بهترین چهره و شوی تلویزیونی» فقط دو برنامه از تلویزیون نامزد شده اند. حامد آهنگی (شباهنگی)، علی ضیا (با ضیا)، ایرج طهماسب (مهمونی)، احسان علیخانی (جوکر ۲، طبقه بیست ویک)، عادل فردوسی پور (فوتبال ۳۶۰)، محسن کیایی (صداتو)، کامران نجف زاده (برمودا) و مهران مدیری (گل یا پوچ). دو نامزد تلویزیون کامران نجف زاده با «برمودا» و ایرج طهماسب با «مهمونی» هستند که فصل اول برنامه طهماسب هم در شبکه نمایش خانگی ساخته و پخش شد.

علی ضیا، عادل فردوسی پور و مهران مدیری طردشدگان تلویزیون هستند که حالا در شبکه نمایش خانگی مشغول به کارند. محسن کیایی بازیگر است. حامد آهنگی از ابتدا چهره ای تلویزیونی نبود و احسان علیخانی هم که با «جوکر» نامزد شده، از چهره های تلویزیونی است که هنوز معلوم نیست همکاری نکردنش با تلویزیون به خواست خودش است با به دلیل بی میلی تلویزیون.

نکته جالب دیگر درباره این نامزد ها این است که همگی شان به دلیل اجرا یا کیفیت برنامه شان با نقد هایی جدی مواجه بودند. مثلا فردوسی پور در «فوتبال ۳۶۰» به سلبریتی زدگی متهم شد و درباره ایرج طهماسب گفته شد که در غیاب کلاه قرمزی و پسرخاله برنامه اش جذابیت چندانی نداشت یا کامران نجف زاده با این نقد مواجه شد که با توجه به چارچوب های تلویزیون برخی سوالات اساسی را نمی تواند از مهمانانش بپرسد.

بیشترین نامزدی برای سریال نامحبوب مدیران

بیشترین نامزدی یک برنامه یا سریال تلویزیونی به سریال «سرزمین مادری» با ۸ نامزدی تعلق دارد. این سریال که سال ها در محاق توقیف بود و در زمان پخش هم با کیفیتی که مطلوب کارگردانش کمال تبریزی نبود به روی آنتن رفت، در بخش های بهترین طراحی چهره پردازی (مجید اسکندری)، بهترین بازیگر زن درام (هنگامه قاضیانی و گلچهره سجادیه)، بهترین بازیگر مرد درام (شهاب حسینی و علی شادمان)، بهترین فیلمنامه (علیرضا طالب زاده)، بهترین کارگردان (کمال تبریزی) و بهترین سریال تلویزیونی (محمد مسعود) نامزد شده است. تلویزیون سریال دیگری هم نداشت که از بابت نامزد نشدنشان در این مراسم غیردولتی ناراضی باشد. اغلب تولیدات تلویزیونی در یک سال گذشته در جذب مخاطب ناموفق بودند و تلویزیون با بحران مخاطب روبه روست. منظور از بحران مخاطب صرفا تعداد پایین تماشاگر این رسانه در قبال هزینه های بالای اش نیست؛ بلکه منظور ناتوانی در راضی کردن کسانی است که همچنان تلویزیون می بینند و تولیدات آن را مصرف می کنند.

نامزدی سریال های فراموش شدنی

سریال برای توده تولید می شود و معمولا تماشاگر فرهیخته ندارد. محصولی برای مصرف چندروزه است. عمرش به قدر همان روز های تبلیغ و هیاهویش است که چند نفر در فضای مجازی و محافل خانوادگی و دوستانه درباره اش حرف می زنند و بعد با آمدن سریالی جدید فراموش می شود. به فهرست سریال های نامزدشده شبکه نمایش خانگی در جشن تندیس حافظ که نگاه می کنید اسامی ای می بینید که حالا بعد از گذشت چند ماه از پخش شان که هیاهو ها و جنجال ها خوابیده بهتر می توان درباره شان قضاوت کرد. اغلب بی مایه، کشدار، بدون خط روایی هدایت شده، شخصیت های کارتونی و تهی، با طراحی صحنه و لباس اغراق آمیز، مبتلا به ایرادت متعدد دراماتیک و خلاصه ندیدنی و فراموش کردنی. کسی که سریال باکیفیت ایرانی (مثل «روزگار غریب»، «هزار چشم» و «دایی جان ناپلئون») یا خارجی («برکینگ بد»، «وایر/ شنود»، «پل»، «سوپرانوها»، «مدمن» و البته «توئین پیکز») دیده باشد، از دیدن این همه شلختگی و باری به هر جهت بودن این تولیدات داخلی متحیر می شود. با این حال داشته های شبکه نمایش خانگی همین ها بوده.

تعداد نامزدی سریال ها در جشن حافظ به این شرح است: «در انتهای شب» ۹ نامزدی، «شبکه مخفی زنان» ۸ نامزدی، «سرزمین مادری» ۸ نامزدی، «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» ۶ نامزدی، «افعی تهران» ۶ نامزدی، «جنگل آسفالت» ۶ نامزدی، «دفتریادداشت» ۴ نامزدی، «داریوش» ۴ نامزدی، «زخم کاری: انتقام» ۳ نامزدی، «حیثیت گمشده» ۲ نامزدی، «اکازیون» ۲ نامزدی، «آقای قاضی»، «نیسان آبی» و «گناه فرشته» یک نامزدی. همین حالا به یاد آوردن خط داستانی بعضی از این سریال ها خیلی سخت است، چند سال دیگر که جای خود دارد. خیلی معتقد بودند «در انتهای شب» سریالی متفاوت از اغلب سریال ها بود. «دفتریادداشت» که شکستی تمام عیار بود ۴ نامزدی دارد! «گناه فرشته» و «حیثیت گمشده» و «اکازیون» چه بودند؟ «افعی تهران» بیشتر با جنجال سیلی به معلم در خاطر مانده. «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» در ظاهر متفاوت، ولی عملا پوچ و میانمایه. خلاصه اگر این ها بهترین ها بودند، دیگر وای به حال بدها.